Tja, er zijn van die mensen die niet uitgesproken raken over de Goeiemoggel-actie van KPN. Ook niet uitgesurft, als je het blog van Kater H1 mag geloven (klik maar eens op de link).

Het gevaar van terugkijken is altijd dat je jezelf wat overschat en al te kritisch de behaalde resultaten doorneemt. En die bieden dan ook nog eens geen garanties voor de toekomst (zeker bij dat gammele collectief van ons…)
Inderdaad, terugblikkend hebben we her en der wat onnodige punten laten liggen. Maar we hebben er ook een paar in de schoot geworpen gekregen. Als Isivol bijvoorbeeld – destijds nog in de sterkste samenstelling – geen blessure had opgelopen, hadden wij vast niet met 4-0 gewonnen. En ja, we speelden onthutsend zwak tegen AAstad en zo’n zeperd overkomt ons niet snel weer, maar we zouden met name het uitzonderlijke servicegeweld van die ploeg op die bewuste dag teniet doen als we alleen bij onszelf te rade gingen.
Nog zo’n eentje: met enige goede wil kun je redeneren dat, als de inhaalrace in de derde set tegen MTSH niet was gestrand bij 23-23 maar tot setwinst had geleid, wij die pot met 3-1 hadden gewonnen in plaats van verloren. Dat was leuk voor ons geweest, maar niet verdiend want de Hengelose ploeg speelde die dag gewoon beter dan wij.
Nog zo’n eentje: de 3-2 winst op RAC in Almelo. Dat had best 3-1 mogen zijn. Aan de andere kant: die ploeg is een zeer hecht collectief, misschien zonder extreme uitblinkers maar met zeer degelijk teamspel en uiteindelijk gaat het daar allemaal om. Zij staan niet voor niets bovenaan.

De tweede helft van de competitie wordt nog leuker. Dit is veruit de leukste eerste klasse van de laatste jaren (en wij kunnen het weten, want we doen al heeeeel lang mee), met liefst zes ploegen die in aanmerking komen voor het kampioenschap en de PD-plek. Dat wordt nog spektakel, zeker gezien de hoeveelheid punten die deze teams tegen elkaar laten liggen. Anders dan elders op het web wordt verondersteld, wordt de strijd volgens mij niet bepaald door de resultaten tegen de nrs 7 t/m 12. Wie van de top6 erin slaagt de/alle concurrenten ferme draaien om de oren uit te delen, zal slagen.
Nu kan ik dan wel weer roepen dat onze tweede helft altijd beter is dan de eerste, maar da’s dan wellicht weer te veel wishful thinking. We gaan gewoon weer lekker ballen in 2008, net als RAC, Aastad, Isivol, Volley en MTSH. Op een paar leuke maanden!

Het laatste potje van 2007 had een leuke afsluiting van de eerste seizoenshelft moeten zijn. In plaats daarvan speelden wij zo wisselvallig, dat het zeer degelijk spelende MTSH terecht met 4 punten aan de haal ging.
Zoals zo vaak duurt het minstens 10 punten voor we ons realiseren dat de wedstrijd al begonnen is. Misschien is het een idee iets vroeger te verzamelen en ons iets beter voor te bereiden – het zegt genoeg als de tegenstander informeert of er nog meer spelers komen dan die ene die op het veld staat…
De zaken liepen zo slecht, dat het chagrijn de overhand kreeg en we elkaar dwars gingen zitten. De Kater zou De Kater niet zijn als we onszelf daarover heen hielpen en in de tweede set weer als team gingen opereren. MTSH zag zich plots geconfronteerd met een bijna overslaanbaar blok. Nu we ook de andere spelonderdelen beter op orde hadden, was duidelijk dat de tweede set voor ons zou zijn (25-19).
De cruciale derde set was eigenlijk de leukste van het stel. Beide ploegen waren aan elkaar gewaagd, waarbij MTSH zich onderscheidde door een zeer sterke verdediging op te trekken. Een mindere fase aan onze kant betekende een tussensprint van MTSH, dat op 23-17 zeker leek van de setwinst. Wik deed toen echter iets wat hij normaal nooit placht te doen: hij serveerde 7 keer op rij goed, en vaak ook nog zo dat MTSH moeite had de bal fatsoenlijk bij de (prima) spelverdeler te krijgen. We kwamen langszij, vooral omdat Robbie er voor koos de scorende aanvaller (Geert) continu aan te spelen. Geert bleef – klasse! – scoren, tot hij bij de eennalaatste bal de antenne meenam. De laatste aanval verdween onderin het net, waardoor MTSH toch nog met de setwinst (23-25) aan de haal ging.
De laatste set had ook op papier afgedaan kunnen worden. MTSH bleef strak spelen, waar wij terugvielen naar het niveau van de eerste set (of nog bedenkelijker). De Hengeloërs ging met 13-25 met de eer strijken en wonnen terecht met 1-3.
Uithuilen en opnieuw beginnen dus, in januari. Duidelijk is dat we onszelf af en toe flink tekort hebben gedaan gedurende de eerste serie wedstrijden. En ook dat we kwetsbaar zijn – zaterdag misten we bijvoorbeeld Cas heel duidelijk. We houden ons er maar aan vast dat we altijd een betere terugronde draaien…

Ga ik hier toch bijna de mist in… de steun van de dames moet natuurlijk wel vermeld worden. Zeker in de derde set waren zij mede-verantwoordelijk voor de inhaalpoging die bijna slaagde! (Al was een deel van die liedjes best irri!)

Hoe geraak je op een regenachtige vrijdag om 19 uur in -of ll places- Den Ham? Collectief vrijnemen of thuiswerken, en een strak reisplan dat via het edele e-mailverkeer tot stand komt:

Keerl’s

Plan 1 voor vrijdag: Bert rijdt om 17.30 uur weg in zijn gepimpte Mondeo. Geert, Henri en Roel stappen in. 
Plan 2 (na een bezoekje aan de Klimhal): Bert maakt een flinke pot nasi, die wij bij binnenkomst om 17 uur verorberen waarna alsnog plan 1 in werking treedt. Gaan wij in op dit aanbod, dan wil de heer Van de Woord dat graag bijtijds weten…

Nasleep: Bert rijdt met Roel ZSM na de wedstrijd naar Tubbergen, alwaar Dames 1 speelt. Dat hebben wij eerder met succes gedaan – niet alleen pakten de dames toen punten, ook bleek het erg gezellig daar in Tubbergen (in tegenstelling tot Den Ham, waar geen kantine schijnt te zijn). Roel gaat de laatste setjes van de dames coachen, en hoopt dat meer heren van H1 naar Tubbergen gaan voor vocale steun en bierconsumptie.

RE > >
Net ff gekeken op de routeplanner, maar de terugweg duurt ongeveer _EEN UUR_, tering zeg hey, hadden we net zo goed in *_Arnhem_* kunnen spelen… Ik ben omstreeks 18:30 in Den Hammeke, tot dan!!
> >
RE2 > >
Ik heb ontdekt dat de verschillende routeplanners verschillende routes en reistijden geven. De snelste route (ongeveer 45 minuten) krijg je via Michelin en via Google Earth. Via ANWB en Routenet is de snelste route een uur. De snelste route loopt via de nieuwe snelweg tot Wierden en dan de N751 Wierden-Ommen en niet via Almelo en Vriezenveen.
> >
RE3 > >
Ik stel voor dat we met via Michelin reizen. Scheelt al snel een kwartier. Wat het eten betreft, Bert, wanneer dat aanbod nog staat, maak ik er graag gebruik van. Overigens mag je uit het feit dat ik vorige keer toen we bij jou verzamelden voor 6 personen aan koffie heb opgedronken niet afleiden dat ik een hele pan nasi in m’n eentje op kan.
> >
RE4 > >
Ik ga via Bram. Je bent welkom voor de nasi. Ik wil voor de rest wel een pannetje meenemen als jij niet alles op kan.

Lees verder: Expeditie Den Ham (de wedstrijd)

Natuurlijk gingen we kriskras door Oost-Nederland, zonder TomTom, Bram of Michelin, om te ontdekken dat de Hammer zaal niet alleen goed verstopt was, maar ook verboden terrein voor pepernoten.
De tegenstander haalde de nieuwe kledij straks uit de plastic zak. Die hadden er dus wel zin-an. Wij ook, al was het even wennen met het te laag hangende net: net als dinsdag sloegen wij bij het inspelen werkelijk elke bal via de netrand…
In de wedstrijd ging dat gelukkig anders. De Hammer Volleybal Club mocht in de beginfase steeds even meedoen, waarna wij grote gaten sloegen. Met name de servicebeurten van Henri (en ook Geert) bleken een grote opgave voor HVC. De eerste drie sets werden dan ook met groot verschil in ons voordeel beslecht (15, 18 en 16). Geert timmerde er de hele wedstrijd driftig op los, op het midden kwamen we regelmatig leuk door, Cas en Bas bewaarden hun krachtballen tot het laatste van de vierde set. De mooiste aanval kwam op naam van Robert (als aangever) en Wik (als afmaker): de 41 ging kennelijk zo snel voor de Hammenaren dat de blokkering in geen velden of wegen was te bekennen.
De concentratie was in die vierde set overigens wel dusdanig ingezakt, dat HVC nog 21 punten bij elkaar wist te sprokkelen. Hoe dan ook, de missie was geslaagd: 5 punten in anderhalf bij elkaar geharkt en na een groen flesje in de ontvangstruimte bovenin de Beukenhage op naar Tubbergen, ter ondersteuning van Dames 1 (ende vermaeck).

Lees verder: Expeditie Den Ham (de nasleep) 

Den Ham-Tubbergen, ook zo Parijs-Dakar-achtige tocht in takke(n)weer. Zeker als je besluit het tanksignaal op je instrumentenpaneel niet langer te negeren en gebruik te maken van de vriendelijke Hammer dieseltarieven. Amper weer op weg bleef een hinderlijke achtervolger zodanig signalen afgeven, dat we wel de confrontatie met hem moesten aangaan. Wat bleek: de niet aangedraaide tankdop was in Den Ham achtergebleven. Aardig van die beste man, en toch maar weer omgedraaid.
We waren nog niet uitgestapt of de volgende vriendelijke Hammenaar schoot ons ter hulp. “Kwam-ie hier net ook a voorbie? Ie bint woat verlor’n zeker? Doar lag iets zwoarts op ’n weg, joa doar. Moar d’r is krek ’n autooo kats overhen re’en – ’n knoal joh! kats kapot” Fijn…
Met de scherven in de hand de toertocht vervolgd, waarbij Wik op de nu wel aanstaande TomTom op zoek ging naar de meeste recente file-informatie in het Noord-Twentse… (bij gebrek aan problemen was hij heel blij om te ontdekken dat er bij Antwerpen wel een opstopping was). Uiteindelijk de sporthal in Tubbergen gevonden, waar we nog net de laatste punten van dames 1 (3-1 verloren) konden volgen.
Typisch gevalletje van jammer. De voorspelde gezelligheid in de kantine bleek bewaarheid. Zo zeer zelfs, dat we zonder er zelf te spelen met de laatste Dynamo-mensen het licht uitdeden. Dank voor de ontvangst, de schalen variantjes/bitterballen en de laatste ronde. Thuiswedstrijden spelen op de vrijdagavond in Tubbergen is ineens een heel aantrekkelijke optie…

Best wel wazig, zo’n verjaardagsfeestje van stamkroeg en naamgever De Kater. Uit de door al die kannatjes nogal los geraakte pols hebben we wat sfeerimpressies vastgelegd. Kijk en huiver…

Van een flitsend herstel na de sof in Almelo was, op de eerste paar ballen na waarbij we snel en hard door het midden aanvielen, geen sprake tegen Dynamiek. We susten onszelf in slaap en slaagden er maar niet in om echt wakker te worden. In de eerste drie sets bleken we genoeg over te hebben om telkens met marginaal verschil de zaak in ons voordeel te beslechten (28-26, 28-26 en 25-23).
Maar echt goed werd het maar niet, een incidentele en vaak ook individuele opleving daargelaten (enkele killblocks, fraai verdedigingswerk). Aan serve werd veel te veel missers geproduceerd. De pass maakte het de spelverdelers lastig en omdat het set-uppen ook vaak niet echt lukte, was het aanvallend ook te magertjes.
Neemt niet weg dat we de controle en de zekerheid in huis hebben om toch op de juiste momenten door te drukken. Dynamiek vocht voor wat het waard en kreeg steeds in de slotfase het lid op de neus. Het was eigenlijk dan ook niet meer dan terecht dat de ploeg uit Goor in de vierde set loon naar werken kreeg en een puntje pakte. Ook al was dat opnieuw met het kleinst denkbare verschil (23-25).
Met een weekje rust moeten we we zien hoe we de goede trainingsarbeid weer eens kunnen omzetten in een acceptable prestatie in de competitie. Dat moet dan gebeuren op de vroge vrijdagavond in Den Ham, waar ze hebben bedacht dat je om zeven uur best aan een potje kunt beginnen. Dat wordt dus vrijnemen…

PS in het kader van de zelfcensuur/plotseling opkomende vergeetachtigheid is de meest briljante actie in de wedstrijd tegen AAstad vorige keer onbesproken gelaten. Ter genoegdoening van de ploeggenoten: stel dat je als als op dat moment niet passende diagonaal naar jouw positie rechtsachter wilt lopen, je collega’s onderweg hard roepend op de hoogte stelt dat de betreffende service uitgaat en je op het laatste moment er niet in slaagt diezelfde, inderdaad meters uitvliegende bal te ontwijken, dan… 

Dit wedstrijdverslag zou kunnen volstaan met twee woorden: volkomen k.. Wat wij zaterdag Aastad te bieden hadden, was het slechtste dat we in jaren hebben laten zien. De onkunde spatte er van af.
Nu zou het jongens als Arjan (zie reactie op vorige bericht) te kort doen als wij dit alleen onszelf verweten: Aastad ontwikkelde mede onder invloed van hun stuiter-Molten een ongekende servicedruk, waarop waarschijnlijk ook de Almeloërs zelf alleen in hun stoutste dromen rekenen. Waarbij zelfs missers via de netrand tot onmogelijke ballen aan onze kant promoveerden.
Het passwerk dat wij daar tegenover stelden, was dermate belabberd dat we zelden of nooit tot een fatsoenlijke aanval kwamen. Het enige waar we redelijk tot goed toe kwamen, was blocken en bij tijd en wijle verdedigen.
Resultaat van deze exercitie: weggeserveerd en eigenlijk gewoon geveegd. 4-0 aan de broek en volkomen terecht ook. Je hebt van die dagen…