Natuurlijk gingen we kriskras door Oost-Nederland, zonder TomTom, Bram of Michelin, om te ontdekken dat de Hammer zaal niet alleen goed verstopt was, maar ook verboden terrein voor pepernoten.
De tegenstander haalde de nieuwe kledij straks uit de plastic zak. Die hadden er dus wel zin-an. Wij ook, al was het even wennen met het te laag hangende net: net als dinsdag sloegen wij bij het inspelen werkelijk elke bal via de netrand…
In de wedstrijd ging dat gelukkig anders. De Hammer Volleybal Club mocht in de beginfase steeds even meedoen, waarna wij grote gaten sloegen. Met name de servicebeurten van Henri (en ook Geert) bleken een grote opgave voor HVC. De eerste drie sets werden dan ook met groot verschil in ons voordeel beslecht (15, 18 en 16). Geert timmerde er de hele wedstrijd driftig op los, op het midden kwamen we regelmatig leuk door, Cas en Bas bewaarden hun krachtballen tot het laatste van de vierde set. De mooiste aanval kwam op naam van Robert (als aangever) en Wik (als afmaker): de 41 ging kennelijk zo snel voor de Hammenaren dat de blokkering in geen velden of wegen was te bekennen.
De concentratie was in die vierde set overigens wel dusdanig ingezakt, dat HVC nog 21 punten bij elkaar wist te sprokkelen. Hoe dan ook, de missie was geslaagd: 5 punten in anderhalf bij elkaar geharkt en na een groen flesje in de ontvangstruimte bovenin de Beukenhage op naar Tubbergen, ter ondersteuning van Dames 1 (ende vermaeck).

Lees verder: Expeditie Den Ham (de nasleep)