Het laatste potje van 2007 had een leuke afsluiting van de eerste seizoenshelft moeten zijn. In plaats daarvan speelden wij zo wisselvallig, dat het zeer degelijk spelende MTSH terecht met 4 punten aan de haal ging.
Zoals zo vaak duurt het minstens 10 punten voor we ons realiseren dat de wedstrijd al begonnen is. Misschien is het een idee iets vroeger te verzamelen en ons iets beter voor te bereiden – het zegt genoeg als de tegenstander informeert of er nog meer spelers komen dan die ene die op het veld staat…
De zaken liepen zo slecht, dat het chagrijn de overhand kreeg en we elkaar dwars gingen zitten. De Kater zou De Kater niet zijn als we onszelf daarover heen hielpen en in de tweede set weer als team gingen opereren. MTSH zag zich plots geconfronteerd met een bijna overslaanbaar blok. Nu we ook de andere spelonderdelen beter op orde hadden, was duidelijk dat de tweede set voor ons zou zijn (25-19).
De cruciale derde set was eigenlijk de leukste van het stel. Beide ploegen waren aan elkaar gewaagd, waarbij MTSH zich onderscheidde door een zeer sterke verdediging op te trekken. Een mindere fase aan onze kant betekende een tussensprint van MTSH, dat op 23-17 zeker leek van de setwinst. Wik deed toen echter iets wat hij normaal nooit placht te doen: hij serveerde 7 keer op rij goed, en vaak ook nog zo dat MTSH moeite had de bal fatsoenlijk bij de (prima) spelverdeler te krijgen. We kwamen langszij, vooral omdat Robbie er voor koos de scorende aanvaller (Geert) continu aan te spelen. Geert bleef – klasse! – scoren, tot hij bij de eennalaatste bal de antenne meenam. De laatste aanval verdween onderin het net, waardoor MTSH toch nog met de setwinst (23-25) aan de haal ging.
De laatste set had ook op papier afgedaan kunnen worden. MTSH bleef strak spelen, waar wij terugvielen naar het niveau van de eerste set (of nog bedenkelijker). De Hengeloërs ging met 13-25 met de eer strijken en wonnen terecht met 1-3.
Uithuilen en opnieuw beginnen dus, in januari. Duidelijk is dat we onszelf af en toe flink tekort hebben gedaan gedurende de eerste serie wedstrijden. En ook dat we kwetsbaar zijn – zaterdag misten we bijvoorbeeld Cas heel duidelijk. We houden ons er maar aan vast dat we altijd een betere terugronde draaien…

Ga ik hier toch bijna de mist in… de steun van de dames moet natuurlijk wel vermeld worden. Zeker in de derde set waren zij mede-verantwoordelijk voor de inhaalpoging die bijna slaagde! (Al was een deel van die liedjes best irri!)