Eigenlijk zijn alleen de namen van de spelers vertrouwd dit seizoen bij Heren 1. De vaste clan speelt net als de rest van de vereniging onder een nieuwe naam, Better.be de Kater, en in nieuwe kleding. Het wit-donker-blauw-geel maakt plaats voor wit, feller blauw en oranje. Daarnaast komen we in de 1e klasse op plaatsen waar we ondanks meer dan 25 jaar reizen in het Twentse volleybaldistrict, met af en toe een uitstapje naar het Gelderse, nog nooit zijn geweest.
Categorie archieven: Heren 1
Symptomatisch voor dit seizoen
Een beetje wedstrijd dit jaar van Heren 1 verloopt als volgt: we beginnen dramatisch, om daarna 1 of meerdere setjes goed partij te geven en/of te winnen, of we draaien de boel op en beginnen sterk met een ongelooflijk verval in het vervolg. En jawel: zaterdag wisten we dat er weer prima uit te persen tegen Holyoke.
Oude mannen weren zich kranig
Met een zeer gedecimeerd team – alleen dankzij de bereidheid van Maarten om z’n vrije zaterdag eraan te geven en bij ons in te vallen waren we in staat 6 man op de been te brengen – reisden we af naar Vriezenveen om op een pupillentijd aan te treden tegen Vrivo. Vijf midveertigers en een broekie van 33 namen de handschoen op tegen dat soort tijden en een gemotiveerde tegenstander (op de loer voor promotie via PD) met meer dan genoeg spelers.
Zweetdruppels beloond: 3-1 zege
Win je bij hoge uitzondering een keer, duurt het nog dagen voor er iets over te lezen valt. Zo zie je maar dat de vertraagde verslaglegging van voorgaande wedstrijden niets te maken had met chagrijn over wéér een nederlaag.
Twee voor de prijs van 1 punt
Met het schaaamrood op de kaken maken wij melding van de afgelopen potjes. Dat rood komt vooral voort uit het verlate verslag (en een klein beetje voor sommige spelmomenten).
Zestal weert zich kranig
Tja, volleyballen in de voorjaarsvakantie is vragen om moeilijkheden. Met twee mids op de lange latten en een buitenspeler op binnenlandse reis bleven er zes mannen over om de strijd met Wevo aan te gaan. De samenstelling leidde er toe dat Robbie zijn oude stijl van mid op moest pakken, en dat vier sets lang. Als dat maar goed ging…
Goed begin, goed einde – en tussenin weggespeeld
Met enige vertraging nog even een korte terugblik op het potje van zaterdag tegen het derde van Set Up in het niemandsland van Diekman. Waar het nog unheimischer was dan normaal, doordat op de aangegeven speeltijd twee damesteams op “ons” zich vermaakten met de, jawel, eerste set. Met enorme vertraging in ome Piets pretfabriek begonnen we dan ook aan wat later grotendeels een strafexpeditie bleek.
Lees verder Goed begin, goed einde – en tussenin weggespeeld
Hulpstukken, diploma’s en de wil om te winnen
Er kwamen de nodige hulpstukken aan te pas. Zo moest Wik bij de tegenstander te biecht voor een paar sportschoenen, moest recreant-spelverdeler Martin zijn bril vasttapen en had diezelfde Wik eerst tape en later een pleister nodig om de sportzaal in Borculo niet al te rood te kleuren. Dat toont de inzet tegen het hoogeplaatste Gemini, waar we bijna bij een stunt waren.
De smaak van zoet
En zoet smaakt het, zo’n overwinning! Al kun je bier moeilijk zoet noemen… Hoe dan ook: we hebben eindelijk weer eens een zege bij kunnen schrijven. Hoe? Vooral door voor de verandering wel eens van onszelf uit te gaan, er een leuke pot van te maken en ons niet te veel met randzaken of het spel van de tegenstander bezig te houden.
Even relativeren…
Relativeren, daar zijn we eigenlijk best goed in. Kijk naar onze uitgesproken ambitie (uitgangspunt 12e), ons kantinegedrag en wedstrijdverslagen. In de wedstrijd zelf is het vaak iets lastiger, maar dat herstellen we wel.