Er kwamen de nodige hulpstukken aan te pas. Zo moest Wik bij de tegenstander te biecht voor een paar sportschoenen, moest recreant-spelverdeler Martin zijn bril vasttapen en had diezelfde Wik eerst tape en later een pleister nodig om de sportzaal in Borculo niet al te rood te kleuren. Dat toont de inzet tegen het hoogeplaatste Gemini, waar we bijna bij een stunt waren.

Het begon allemaal ouderwets Katermikkig. De diploma-uitreiking in de kantine annex skybox van het lokale zwembad was zo aandoenlijk, dat we ietwat verlaat de speelvloer betraden en nog net 1 keer een balletje over konden spelen alvorens de scheidsrechters ons geboden in te gaan slaan. De wedstrijd was dus begonnen voor we er erg in hadden.
In het thuisduel hadden de ervaren Borculoërs, voor het eerst spelend in de Twentse helft van de promotieklasse, bewezen uiterst degelijk te volleyballen. We kregen toen geen poot aan de trapper: hoe harder en diagonaler langs het blok, hoe soepeler de bal in het achterveld werd gepareerd. In de eerste set zaterdag leek dit spelbeeld terug te keren. We speelden niet onaardig, maar Gemini was de betere. We hadden ook te weinig pit om het niet eens zo grote verschil te slechten.
In de tweede set was dat geheel anders. De opslag haalden het trainingsniveau en was dus uiterst lastig voor de tegenstander, de aanval kwam beter uit de verf, de blokkering stond goed waardoor de Borculose aanval ging forceren en veel uitsloeg. Daar bovenop kwam een uitstekende verdediging en de wil om te winnen. De tweede set was dan ook geheel terecht voor ons, ook al mopperden de tegenstanders steeds meer over hun eigen niveau.
Dat bleef zo in de derde set, naar ons bescheiden idee mede afgedwongen door onze speelstijl. We konden echter niet weer een gaatje slaan. Voor iedere punt knokkend beenden we de tegenstander bij, tot die aan het einde van de set een beslissende voorsprong leek te hebben genomen. Wij kwamen echter van 24-20 terug tot 23 en hadden deze balwisseling in de greep, als de rallypass niet iets te royaal op c.q. over het net was afgevuurd…
In de vierde set ontspon zich nog wel een aardig spelletje na een idioot grote voorsprong voor Gemini, maar duidelijk was dat de Achterhoekers door zouden drukken naar 3-1. Dat mocht de pret niet drukken: we hebben nu twee achtereenvolgende wedstrijden achter de rug waarin we eens niet tegen onszelf speelden en daardoor leuk volleybalden. Met de aantekening dat Martin op z’n recreatiekaart en debuterend in de promotieklasse (na een jaartje of 5 zonder competitie…) uitstekend speelde en we twee dito scheidsrechters hadden, maken we ons op voor weer een moeilijke pot. In de heenronde gingen we even kansloos tenonder tegen Set Up als tegen Gemini. Kijken of we zaterdag ook beter tegenspel kunnen bieden.