Zweetdruppels beloond: 3-1 zege

Win je bij hoge uitzondering een keer, duurt het nog dagen voor er iets over te lezen valt. Zo zie je  maar dat de vertraagde verslaglegging van voorgaande wedstrijden niets te maken had met chagrijn over wéér een nederlaag.

In de te warme Pathmoshal knokten we ons zaterdag onder toeziend oog van Heren 3 (dank!) zowaar naar een overwinning. Die zege tegen het redelijk hoog geplaatst Krekkers (steevast dit seizoen bivakkerend op de vierde tot zesde plaats) was verdiend, en voor de buitenwacht die ons niet zo vaak ziet spelen ook erg verrassend te noemen gezien de beginfase.

Als vanouds maakten we er in de eerste set een potje van. Het blijft een raadsel waarom we in die eerste set elke keer weer tegen onszelf ballen en de meest onwaarschijnlijke missers produceren. Voor wij het wisten stonden we dus alweer tegen een 10-1 achterstand of zo aan te kijken. Het herstel kwam langzaam, zodat het setsaldo nog enigszins toonbaar was maar wel al het eerste verliespunt inhield.

Vanaf de tweede set pakten we zaken echter anders aan. We gingen direct knokken voor de punten, werden een stuk slimmer in de aanval (met name Bas bleek hierin bekwaam), de blokkering op rechtsvoor werd beter en beter en daarmee ook de verdediging. Daarbij varieerden we via Robert meer in de aanval, met een staffel, enkele golfjes en 3-meters. Krekkers, vooral onder de hoede van de ongekend hoog springende buitenaanvaller die hard raak sloeg, hield echter steeds een streepje voor. Op 21-24 pakten wij de serve terug, waarna Roel direct een ace produceerde en vervolgens de passing van de mannen uit Mariaparochie onder druk zette. Dat ging tot 25-24 uitstekend, waarna opnieuw een strakke serve geen resultaat had doordat de dames naast ons voor de 184e keer een bal in ons veld wisten te deponeren… De daaropvolgende foutserve was niet handig, maar de winning mood was er wel: we drukten door naar 28-26.

In de derde en vierde set bleef het een gelijkopgaande strijd, alleen hadden wij nu steeds een kleine voorsprong. Die brachten we keurig over de streep; de powerhitter van Krekkers was ietwat te veel aangespeeld en werd daardoor minder doeltreffend, ons blok bleef zijn werk doen, Rick deed net zo goed werk als Robert in de spelverdeling en andere Krekkers-aanvallers maakten hun individuele foutjes. De 3-1 overwinning werd gevierd met een mooie 3 meter aanval als slotstuk. De zege was terecht én meer dan welkom, na een reeks wedstrijden waarin we vaak een groot deel van de sets eigenlijk heel redelijk acteerden maar niet door konden drukken.

Dat smaakt(e) naar meer, wat we ook kregen in de kantine onder het kijken naar PSV-FC Twente. Nu we daaraan geproefd willen we meer: zaterdag in Vriezenveen (maar ai, die tijd… 12.30 uur) en in de Grolsch Veste!