Tja, volleyballen in de voorjaarsvakantie is vragen om moeilijkheden. Met twee mids op de lange latten en een buitenspeler op binnenlandse reis bleven er zes mannen over om de strijd met Wevo aan te gaan. De samenstelling leidde er toe dat Robbie zijn oude stijl van mid op moest pakken, en dat vier sets lang. Als dat maar goed ging…

Het is ook wel lekker overzichtelijk: geen wissels, geen coach, dus gewoon de klus met z’n zessen zien te klaren. Het ging ons tegen de Weerselose ploeg waar we nu al jaren leuke potjes tegen spelen, heel redelijk af. Natuurlijk maakten we fouten en waren er fases waarin een wissel best handig was geweest. In drie van de vier sets was sprake van een gevecht om de punten. En twee keer zorgden wij zelf vooral er voor dat Wevo met de set aan de haal ging.
Zo waren in de eindfase van set 1 enkele rare eigen keuzes en foutjes die ons van 22-22 naar een 22-25 verlies stuurden. De tweede set liepen we eigenlijk steeds achter de feiten aan, met name door passproblemen (de hele wedstrijd was niet bepaald sprake van een lekkere pass – Rick verdient alle credits voor wat hij er van wist te maken) en onrust in blokkering en achterveld. Juist in die fase speelden we te weinig als zestal.
In de derde was weer echt sprake van een gelijk opgaande strijd. Enkele hardhitters van Wevo werden hard afgeblokt, zo hard zelfs dat de blokkeerder klaagde over een pijnlijke elleboog (Bas, je kunt nog iets leren van de power waarmee die gozer slaat). En toch ging het aan het einde weer mis, zodat Wevo met 25-23 en een 3-0 voorsprong zich kon opmaken voor de laatste set.
We knokten iets te hard voor de punten om met een 4-0 naar huis te gaan, en die inspanning leverde een terecht setje op. In de vierde set was het weer spannend tot het einde, maar nu hadden we juist in de eindfase de blokkering en verdediging erg goed staan. Naast een aantal killblocks stond de zaak aan het net er zo goed voor, dat Wevo amper direct wist te scoren. Natuurlijk bleven we onze foutjes maken, maar die waren zo beperkt in aantal dat we steeds een steeds een kleine voorsprong mochten koesteren. Het einde was in lijn met het spelbeeld in deze set: een killblock zorgde voor het bevrijdende 25e punt en dus setwinst.
Vriend en vijand waren het erover eens dat we een minimaal een setje verdienden en zo gingen beide ploegen dan toch redelijk tevreden naar de kantine. Het was weer een leuk onderling potje, waarbij Wevo duidelijk wel en streepje op ons heeft voor gekregen vergeleken met voorgaande jaren.
Met een iets vollere bezetting gaan we volgende week thuis tegen Twente 05 meer punten pakken – let maar op!