Zo vlak voor de kerstdagen maken we de balans op en vinden we ons achter de ongenaakbare koploper Volley 68 zowaar terug op de 2e plek. Verbazingwekkend, vinden we zelf. Weloverwogen zelfreflectie, leeftijdsgebonden ongemakken en sterk wisselende samenstellingen zijn debet aan de veronderstelling dat we de ooit zo vertrouwde PD-aanspraak definitief achter ons hadden gelaten.
Niets is minder waar: de 2e plek is redelijk stevig in ons bezit. De enorme verjongingskuur, met het aantrekken van Robert, helpt natuurlijk mee. Hij haalt in z’n eentje onze gemiddelde leeftijd toch al snel een kleine 2 jaar naar beneden. Het postuur en spelpeil van andere aanwinst Kleine Peter – waar nog wel eens een balletje van een tegenstander van wil terugkeren – doet eveneens veel goeds. Voeg daarbij de bekende cocktail van de bekende, nog steeds – in het veld althans – overambitieuze oude garde en voila, het PD-patroon is weer opgepakt. (aan het gebruik van PD-jargon is al af te leiden dat we wat langer meelopen, want we blijven vasthouden aan dat begrip dat al zeker sinds een jaar of 10 ddoor de Nevobo anders wordt benoemd)
Anyway, dankzij het feit dat ik schitter door voortdurende afwezigheid moet ik hier vaag blijven, de meetrainers en ook trainer Paul hebben natuurlijk hun invloed (het helpt in elk geval dat hij geen wedstrijden meer ‘verstoord’ met voortdurende aanwijzingen vanaf de tribune 🙂 Zoals het natuurlijk überhaupt vaag is geen enkel wedstrijdverslag af te leveren maar wel terug te blikken. Bij deze de belofte dat we ons leven gaan beteren in de 2e seizoenshelft, zowel wat trainingsopkomst als verslaglegging betreft.
De diepe dalen zullen we de argeloze lezer maar eens besparen – dat komt vanzelf als we de pen in 2012 weer structureler oppakken. Misschien goed even terug te blikken op de laatste paar potjes, waarin we twee keer een clean sheet noteerden en op de UT een krappe 2-3 zege boekten op Harambee 3. De eerste set daarbij was omgekeerd evenredig aan de voorgaande ontmoeting tegen Time Out: we rekenden net zo strak en overtuigend de wedstrijd aan te vangen zoals we 4 sets tegen de Diepenheimers hadden afgewerkt, maar bleven ernstig in gebreke. Toen Wik zichzelf een zweepslag toediende en de een na de ander lichamelijk ongemak met dito pass ten toon spreidde, leek een dramatische avond in het verschiet te liggen. Logisch dus, dat we achteraf best tevreden de biertjes naar binnen tikten.
De rest beschouwen we als geschiedenis. Op naar de toekomst: vanaf januari gaan weer ballen en bloggen tegelijk. We hopen jullie dan weer te ontmoeten, in de hal of op de site. Tot die tijd: fijne Kerst & nog Better(.be) 2012!
