Ze waren gewoon beter. Punt. En of dat dan in absolute zin of relatieve zin bedoeld is, doet niet terzake. Wij waren de tweede wedstrijd tegen Twente’05 domweg niet in staat hun spel te ontregelen. Against all odds, wonnen we dan toch nog een set. Die voelde meer als gestolen dan verdiend.

Persoonlijk vond ik dat ze de verdediging stukken beter voor elkaar hadden dan de vorige keer. Die mening wordt weliswaar niet door al mijn teamgenoten gedeeld, maar dat is wellicht weer dat verschil tussen absoluut en relatief. Ik vond absoluut dat ballen, die bij andere tegenstanders toch echt op de grond gevallen zouden zijn, tot lichte frustratie toe gepakt werden. Anderzijds deden wij er ook alles aan om het hen vooral niet echt moeilijk te maken. En onszelf juist wel.

Het meer dan dubbele aantal jaren volleybal ervaring aan onze kant, had een beduidend grotere rol kunnen spelen. Degelijk en deugdelijk spel, hoge serve druk (de eerder gememoreerde training serve) en je vooral niet gek laten maken. Maar nee, we stonden als een voor fish & chips gebruikte krant te passen, de set-ups kwamen met een behoorlijke spreiding aan op de beoogde plek en de aanval was doorgaands niet in staat er nog iets spannends mee te doen – ook niet als de bal wel goed lag.

We hebben ons prima vermaakt. Het was een gezellig avondje, waarvan een deel in het volleybalveld doorgebracht werd. Accepteren, incasseren en een biertje drinken. Rosstars, die na vorige wedstrijd tegen ons de 3e plek van ons overgenomen had, moest tegen Devoc en verloor met 4-0. Daarmee hebben we ook de derde plek in de ranglijst min of meer gestolen. Eigenlijk kun je ook maar gewoon beter het verslag van Dames 3 lezen. Misschien was dat een opmerking die liever bij de opening van het verslag gemaakt had moeten worden.