Met afstand de raarste wedstrijd in jaren gespeeld. Veel te laat aan wedstrijd begonnen omdat de voorgaande wedstrijden in 3-2 eindigden, vervolgens veel te vroeg in de kantine. Tegenstander Isivol was met 7 mannen naar Enschede getogen om te laten zien dat zij niet voor niets hoog op de ranglijst staan – dat was bij het inspelen al goed te zien. Wij hadden in de wedstrijd even nodig om te acclimatiseren, waardoor we al snel flink achter de feiten aanliepen maar langzaam maar zeker terugkwamen. Op het moment dat wij 10-12 zouden scoren, ging een midspeler van Isivol door de enkel (of knapte er iets in de pees?). Aangezien de zevende speler als libero te boek stond, was wisselen niet meer mogelijk en kon de tegenstander slechts vijf mensen in het veld brengen.
Na beraad met de competitieleider (als voorzitter van Isivol aanwezig in de Pathmoshal) werd de scheidsrechter bevestigd in zijn mening: de regels staan niet toe dat de libero als gewone veldspeler verder zou gaan. Wij wilden met die aantekening op het formulier graag de wedstrijd uitspelen, Isivol niet. De wedstrijd werd dus afgebroken.
Onbevredigend voor beide partijen. Wij volleyballen om elke week een potje te spelen, en dat lukt zo en door die rare competitiestart (om de twee weken een wedstrijd) niet. Winnen doen we ook liever door middel van eigen spel in plaats van reglementair die 5 punten bijgeschreven te krijgen zoals nu (misschien) gebeurt. Isivol baalde terecht ook, mede omdat zij een speler kwijtraakten en de spoeling bij hen ook wel erg dun wordt.

Om geheel niet volleybaltechnische redenen ietwat verlaat de zieleroerselen na zowaar een weekje waarin wedstrijdEN plaatshadden, na lange inactiviteit van onze kant. Te beginnen dinsdag voor de beker in onze trainingszaal tegen het derde van Twente 05. Bassie had bij het regelen het zekere voor het onzekere genomen en de tijdstippen dusdanig ruim bemeten, dat Dames 1 al heeeel vroeg ging douchen en onze enthousiaste opponent (en onze trainer…) lang moesten wachten voor wij zes man aan het inspelen hadden.
Het begin van de bekerpot tegen de derdedivisionist was meer dan aardig. Wij speelden vollebak mee, gingen zeer gelijk op en hadden zowaar een periode een minimale voorsprong. Aan het einde van de set hadden we net niet voldoende in huis om het ook echt af te maken, zodat de set met 25-23 (of 22) naar Twente ging. Daarna gingen we ten onder aan ons eigen spel: een scala aan fouten zorgde ervoor dat Twente 05 zelf maar weinig moest doen. Of beter gezegd: die ploeg zorgde er vooral voor geen fouten te maken (en da’s een kwaliteit!), zodat zij met enige servicedruk heel gemakkelijk direct enorm afstand namen. Zo stonden we zowel in de tweede als derde set direct tegen achterstanden van 10-1 en zo aan te gapen. Dat het vervolg van de set gelijk opging en we twee keer op rij met 25-15 het schip in gingen, veranderde daar weinig aan.
Jammer dan – een terechte zege voor Twente 05. Donderdag was er gelegenheid tot herstel. Dit potje, in de door ons verfoeide OSG-hal in Hengelo, was eigenlijk belangrijker omdat deze meetelt voor de competitie. Wij hebben daar altijd moeite, niet in de laatste plaats door de vreemde oriëntatie én de donderdagavond. Ook nu moesten we van alle kanten van het land aan- en laagvliegen om tijdig zes man op het appèl te krijgen. Dat lukte ternauwernood, maar zelfs zonder scorebord (lekker ouderwets hardop tellen tot dat bord alsnog door de opgroepen beheerder uit de kast werd gehaald) waren we direct op dreef. In no-time was de eerste set dan ook met 25-15 in ons voordeel beslecht. Maar ja, toen moesten we weer aan de verkeerde kant van het net spelen. Op de een of andere manier hebben we het daar altijd moeilijk. Zo ook nu. Veel fouten zorgden voor een continue achterstand, tot we aan het einde aan een inhaalrace begonnen en net op tijd VC Hengelo inhaalden en de set opeisten. De derde was een kopie van de eerste, de vierde een kopie van de tweede. Resultaat: voor het eerst met 4-0 gewonnen in de OSG, zag onze stadswandelaar annex laatkomer-en-daarom-maar-tot-coach-omgetoverde Bert tot zijn tevredenheid. Gelukkig wist de kantineman in een laagje van 2,5 centimeter vet een aantal schalen bitterballen op de juiste temperatuur te brengen, zodat wij rond de klok van 11 eindelijk wat te eten binnen kregen.
Benieuwd wat we zaterdag doen tegen het tot nu verrassende Isivol.

Zie het als een uitdaging, klinkt het altijd als je iets moet doen wat niet leuk is of onhaalbaar. In dit geval is het wel leuk, maar waarom wij het nu altijd in de eerste ronde van de beker tegen divisieploegen moeten opnemen is ons een raadsel.
Hoe dan ook, het zijn zonder uitzondering leuke potjes waarin we geregeld een setje meepikken. Doelstelling voor onze krachtmeting met het derde herenteam van Twente ’05 is dan ook heel simpel: wij gaan dinsdag op onze trainingsavond in SGZ een lekkere pot spelen en zien wel hoe goed of slecht wij het doen.
Wij gaan voor de beker, en als we die winnen krijgt Bas ‘m =>

Zie hier het enkelbandje van Bas. Typisch gevalletje van overexposure. Dit baandje is weinig meer waard: het schijnt dat het met dank aan Geert niet alleen ietwat opgerekt is, maar ook een scheurtje bevat. Scheelt al gauw de nodige weken spelvreugde in Kater Heren 1.
Mag van de fysio ook niet meer, en Bas luistert altijd heeeeel goed naar zijn fysio. Want fysio = fysiek en fysiek is voor Bas van belang. Komt allemaal wel weer goed hoor. Weten we in elk geval een kadootje als hij dinsdag verjaart: idd, een nieuw enkelbandje!   

Het door een vrijwillig verblijf van Robert in Riga tot zevental gereduceerde team van de Kater stond zaterdag in de Pathmoshal te trappelen van ongeduld. Na een week gedwongen rust wilde het team de magere seizoensopening (1-3 verlies in Losser) goedmaken.
De drift tot spelen maakte zaterdag weer eens slachtoffer: Geert, in de wetenschap dat zij absentie bij de training (inspectie namen Heren 1 ten behoeve van de BuBiB-expeditie) tot een plaats op de bank zou leiden, kon de verleiding niet weerstaan om bij het inspelen een bal zodanig te verdedigen dat deze per ongeluk onder de voeten van de opspringende Bas rolde. Bassie klapte dubbel, mocht met z’n enkel aan het ijs en wij konden fatsoenlijk inspelen wel vergeten.
Niet dat Krekkers dat veel uitmaakte: die jongens worden met het jaar relaxter en zien inslaan vooral als een leuk tijdverdrijf. Datzelfde geldt overigens voor de wedstrijden: op basis van hun lange volleyballeven (waarvan een flink aantal jaren op hoog niveau) slaan zij zich zonder al te veel inspanning voor de zoveelste keer door een seizoen in de 1e klasse. Een leuk stel kerels, die gewoon lekker willen ballen.
Altijd leuk dus om tegen Krekkers te spelen. De ploeg uit Mariaparochie/Harbrinkhoek begon dit keer wat zwakker aan de pot dan anders, terwijl wij de pass zo goed op orde hadden dat wij op alle posities leuk konden aanvallen. Aan het einde van de set stopte Krekkers iets meer energie in het spel en zie, daar ging onze voorsprong. Gelukkig overleefden we een setpunt van de tegenstander en pakten wij uiteindelijk met 26-24 de eerste set.
In de tweede gingen beide ploegen door met waar ze gebleven waren. De Kater bleef strak passen waardoor het midden goed werd aangespeeld. Deze set lieten we Krekkers niet verder terugkomen en wonnen we met duidelijk verschil: 25-17. In de derde set werd het bij Krekkers iets beter en bij ons iets minder. De spelverdeling kwam minder goed uit de verf, werd eentoniger en Krekkers wist zich beter in te stellen op onze aanval. Het gevolg was dat Krekkers een voorsprong pakte en die niet meer uit handen gaf, ondanks een kleine opleving van ons aan het einde van de set: 22-25. De laatste set gaf het omgekeerde spelbeeld te zien, in elk geval wat score betreft. Wij hadden en hielden een kleine marge, hoewel het spel steeds meer op de buitenaanval was gebaseerd en Geert en Cas niet altijd even makkelijke ballen kregen om te scoren. Toch was de setwinst (25-22) verdiend.
We gaan nu weer bijna twee weken rust houden – zo raar zit het comeptitieschema dit jaar in elkaar. Gelukkig komt er een bekerwedstrijd tegen Twente 05 3 (3e divisie) tussendoor, zodat wij wedstrijdritme houden. Hopelijk is Bassie er 18 oktober tegen VC Hengelo weer bij, Robert mag dan eindelijk voor het eerst dit seizoen een wedstrijdje ballen. Dus met een beetje geluk hebben we zowaar 7 of 8 man!

En dan waren wij niet eens van de partij (op een licht verwonderde Geert na…). Kan dus nog wat worden volgende jaar:

Tijdens het Oktoberfest is dit jaar al meer bier gedronken dan ooit tevoren: 6,7 miljoen Mass (liter), circa een half miljoen liter meer dan vorig jaar.
Dit heeft de baas van het oktoberfeest gezegd tegen het Duitse persbureau dpa. Het grootste volksfeest ter wereld, dat zestien dagen heeft geduurd, eindigt vandaag. Er kwamen dit jaar naar schatting 6,2 miljoen mensen naar het volksvermaak in de Beierse hoofdstad München.

Bron: ANP

Een weekje eerder dan de rest van het district werden wij zaterdag de tropische wei van De Fakkel in Losser ingestuurd. Zonder de nog geblesseerde Rick (wel op de tribune) en de feestvierende Robert mocht het resterende zevental de strijd aanbinden met de hoofdmacht van Volley.
We wisten dat we flink zouden zweten, niet alleen wegens het onbarmhartige klimaat in de hal maar vooral door de tegenstander. De Losserse ploeg heeft goede aanvulling gekregen van spelers met ervaring in de derde divisie en promotieklasse. Tel daarbij op een reeks talenten, twee keer trainen en de wil om dit eerste potje goed voor de dag te komen, en je weet wat je te wachten staat.
Al met al was het een heerlijke opening van het seizoen. In de eerste drie sets waren de ploegen redelijk aan elkaar gewaagd en gaven enkele onderdelen van het spel de doorslag. In de eerste set maakten wij te veel onnodige fouten en behield de strak spelende Losserse ploeg de snel opgebouwde kleine voorsprong, in de tweede hadden wij de zaken beter voor elkaar en hadden wij steeds een kleine voorsprong, in de derde bleek vooral de verdediging van de Lossernaren beter verzorgd dan de onze en daarop stoelde hun setwinst.
In de vierde set liepen we direct vreselijk achter de feiten aan, en het enorme gat was ook met een kleine opleving niet meer goed te maken. Volley won dus meer dan verdiend deze wedstrijd: de ploeg speelt een zeer gedegen spel, valt mooi snel aan en is in het achterveld gewoon goed. Bij ons is vooral het teamverband nog niet wat het zijn moet, waardoor misverstanden ontstaan en veel te veel ballen onnodig op de grond stuiteren.
Neemt niet weg dat dit een lekker potje volleybal was. We tekenen ervoor als we elke week zo aan de bak kunnen. Na een aangename nazit in De Fakkel (die Sjikker begrijpen er alleen nog niet zo goed) kunnen we een strakke conclusie trekken: de afsluiting van dit seizoen wordt weer leuk, als deze jongens bij ons op bezoek komen.

Heerlijk, hoe de bond met ons meedenkt. Nog geen bal geslagen en we worden al door onze Goorse vrienden van de Nevobo tot kampioenskandidaat bestempeld.

Zeer sympathiek natuurlijk, want er is geen logische verklaring (alfabetisch noch indelingsnummer) voor te geven dat wij bovenaan staan in dit rijtje. Zien waar te maken dus, te beginnen zaterdag met het potje tegen Volley. Zonder Robert en Rick zullen we het met z’n zevenen opnemen tegen de Losserse hoofdmacht (i.d.d. nogal krap, maar what else is new?). Het zou dus prachtig zijn als Jacco bij ons komt ballen: lobbyisten kunnen zich hier melden!.
PS Overigens is de Nevobo De Kater goed gezind. Ook D1 staat met 0 gespeeld 1e, terwijl D2 en H2 op een knappe 4e plek zijn gezet. Alleen D3 komt er bekaaid vanaf met een 10e stek – dat moet beter kunnen…