Het door een vrijwillig verblijf van Robert in Riga tot zevental gereduceerde team van de Kater stond zaterdag in de Pathmoshal te trappelen van ongeduld. Na een week gedwongen rust wilde het team de magere seizoensopening (1-3 verlies in Losser) goedmaken.
De drift tot spelen maakte zaterdag weer eens slachtoffer: Geert, in de wetenschap dat zij absentie bij de training (inspectie namen Heren 1 ten behoeve van de BuBiB-expeditie) tot een plaats op de bank zou leiden, kon de verleiding niet weerstaan om bij het inspelen een bal zodanig te verdedigen dat deze per ongeluk onder de voeten van de opspringende Bas rolde. Bassie klapte dubbel, mocht met z’n enkel aan het ijs en wij konden fatsoenlijk inspelen wel vergeten.
Niet dat Krekkers dat veel uitmaakte: die jongens worden met het jaar relaxter en zien inslaan vooral als een leuk tijdverdrijf. Datzelfde geldt overigens voor de wedstrijden: op basis van hun lange volleyballeven (waarvan een flink aantal jaren op hoog niveau) slaan zij zich zonder al te veel inspanning voor de zoveelste keer door een seizoen in de 1e klasse. Een leuk stel kerels, die gewoon lekker willen ballen.
Altijd leuk dus om tegen Krekkers te spelen. De ploeg uit Mariaparochie/Harbrinkhoek begon dit keer wat zwakker aan de pot dan anders, terwijl wij de pass zo goed op orde hadden dat wij op alle posities leuk konden aanvallen. Aan het einde van de set stopte Krekkers iets meer energie in het spel en zie, daar ging onze voorsprong. Gelukkig overleefden we een setpunt van de tegenstander en pakten wij uiteindelijk met 26-24 de eerste set.
In de tweede gingen beide ploegen door met waar ze gebleven waren. De Kater bleef strak passen waardoor het midden goed werd aangespeeld. Deze set lieten we Krekkers niet verder terugkomen en wonnen we met duidelijk verschil: 25-17. In de derde set werd het bij Krekkers iets beter en bij ons iets minder. De spelverdeling kwam minder goed uit de verf, werd eentoniger en Krekkers wist zich beter in te stellen op onze aanval. Het gevolg was dat Krekkers een voorsprong pakte en die niet meer uit handen gaf, ondanks een kleine opleving van ons aan het einde van de set: 22-25. De laatste set gaf het omgekeerde spelbeeld te zien, in elk geval wat score betreft. Wij hadden en hielden een kleine marge, hoewel het spel steeds meer op de buitenaanval was gebaseerd en Geert en Cas niet altijd even makkelijke ballen kregen om te scoren. Toch was de setwinst (25-22) verdiend.
We gaan nu weer bijna twee weken rust houden – zo raar zit het comeptitieschema dit jaar in elkaar. Gelukkig komt er een bekerwedstrijd tegen Twente 05 3 (3e divisie) tussendoor, zodat wij wedstrijdritme houden. Hopelijk is Bassie er 18 oktober tegen VC Hengelo weer bij, Robert mag dan eindelijk voor het eerst dit seizoen een wedstrijdje ballen. Dus met een beetje geluk hebben we zowaar 7 of 8 man!