Met afstand de raarste wedstrijd in jaren gespeeld. Veel te laat aan wedstrijd begonnen omdat de voorgaande wedstrijden in 3-2 eindigden, vervolgens veel te vroeg in de kantine. Tegenstander Isivol was met 7 mannen naar Enschede getogen om te laten zien dat zij niet voor niets hoog op de ranglijst staan – dat was bij het inspelen al goed te zien. Wij hadden in de wedstrijd even nodig om te acclimatiseren, waardoor we al snel flink achter de feiten aanliepen maar langzaam maar zeker terugkwamen. Op het moment dat wij 10-12 zouden scoren, ging een midspeler van Isivol door de enkel (of knapte er iets in de pees?). Aangezien de zevende speler als libero te boek stond, was wisselen niet meer mogelijk en kon de tegenstander slechts vijf mensen in het veld brengen.
Na beraad met de competitieleider (als voorzitter van Isivol aanwezig in de Pathmoshal) werd de scheidsrechter bevestigd in zijn mening: de regels staan niet toe dat de libero als gewone veldspeler verder zou gaan. Wij wilden met die aantekening op het formulier graag de wedstrijd uitspelen, Isivol niet. De wedstrijd werd dus afgebroken.
Onbevredigend voor beide partijen. Wij volleyballen om elke week een potje te spelen, en dat lukt zo en door die rare competitiestart (om de twee weken een wedstrijd) niet. Winnen doen we ook liever door middel van eigen spel in plaats van reglementair die 5 punten bijgeschreven te krijgen zoals nu (misschien) gebeurt. Isivol baalde terecht ook, mede omdat zij een speler kwijtraakten en de spoeling bij hen ook wel erg dun wordt.