Om geheel niet volleybaltechnische redenen ietwat verlaat de zieleroerselen na zowaar een weekje waarin wedstrijdEN plaatshadden, na lange inactiviteit van onze kant. Te beginnen dinsdag voor de beker in onze trainingszaal tegen het derde van Twente 05. Bassie had bij het regelen het zekere voor het onzekere genomen en de tijdstippen dusdanig ruim bemeten, dat Dames 1 al heeeel vroeg ging douchen en onze enthousiaste opponent (en onze trainer…) lang moesten wachten voor wij zes man aan het inspelen hadden.
Het begin van de bekerpot tegen de derdedivisionist was meer dan aardig. Wij speelden vollebak mee, gingen zeer gelijk op en hadden zowaar een periode een minimale voorsprong. Aan het einde van de set hadden we net niet voldoende in huis om het ook echt af te maken, zodat de set met 25-23 (of 22) naar Twente ging. Daarna gingen we ten onder aan ons eigen spel: een scala aan fouten zorgde ervoor dat Twente 05 zelf maar weinig moest doen. Of beter gezegd: die ploeg zorgde er vooral voor geen fouten te maken (en da’s een kwaliteit!), zodat zij met enige servicedruk heel gemakkelijk direct enorm afstand namen. Zo stonden we zowel in de tweede als derde set direct tegen achterstanden van 10-1 en zo aan te gapen. Dat het vervolg van de set gelijk opging en we twee keer op rij met 25-15 het schip in gingen, veranderde daar weinig aan.
Jammer dan – een terechte zege voor Twente 05. Donderdag was er gelegenheid tot herstel. Dit potje, in de door ons verfoeide OSG-hal in Hengelo, was eigenlijk belangrijker omdat deze meetelt voor de competitie. Wij hebben daar altijd moeite, niet in de laatste plaats door de vreemde oriëntatie én de donderdagavond. Ook nu moesten we van alle kanten van het land aan- en laagvliegen om tijdig zes man op het appèl te krijgen. Dat lukte ternauwernood, maar zelfs zonder scorebord (lekker ouderwets hardop tellen tot dat bord alsnog door de opgroepen beheerder uit de kast werd gehaald) waren we direct op dreef. In no-time was de eerste set dan ook met 25-15 in ons voordeel beslecht. Maar ja, toen moesten we weer aan de verkeerde kant van het net spelen. Op de een of andere manier hebben we het daar altijd moeilijk. Zo ook nu. Veel fouten zorgden voor een continue achterstand, tot we aan het einde aan een inhaalrace begonnen en net op tijd VC Hengelo inhaalden en de set opeisten. De derde was een kopie van de eerste, de vierde een kopie van de tweede. Resultaat: voor het eerst met 4-0 gewonnen in de OSG, zag onze stadswandelaar annex laatkomer-en-daarom-maar-tot-coach-omgetoverde Bert tot zijn tevredenheid. Gelukkig wist de kantineman in een laagje van 2,5 centimeter vet een aantal schalen bitterballen op de juiste temperatuur te brengen, zodat wij rond de klok van 11 eindelijk wat te eten binnen kregen.
Benieuwd wat we zaterdag doen tegen het tot nu verrassende Isivol.