Ideetje voor volgend jaar, gejat van Rivo. Daar is het kennelijk gebruik om de mini van de week na afloop een mop te laten vertellen. Waarop onze eigen mini, Bas, spontaan probeerde ons ook een grap voor te toveren. Die houden we erin: Bassie moet volgend jaar elke week grappen tappen.
Ach, dat lukt ook zo wel, in het veld. Altijd in voor grappen, die jongens van de Kater. Zo zijn zij in staat om een ralley waarin enkele medespelers de vellen van de knieën hebben lopen schrappen om de bal in het spel te houden te besluiten door het ding alsnog tegen de muur te rammen. Een kansloze setup zou volgens de edele regels van het spel slim ingebracht moeten worden, maar wij slaan dan liever zo hard mogelijk in de onderste netrand dan wel in de grijpgrage handjes van het blok.
Toch was het zaterdag best leuk. De vijf nog (voor hun doen) fitte spelers kregen gezelschap van de kneusjes op mid (een raar kapje moet voorkomen dat de pees van Bert nogmaals scheurt, Wik heeft inmiddels van de poli begrepen dat zijn pink echt niet meer beter wordt en dus krom en dik zal blijven). Met Rick gaat het gelukkig ook steeds beter, zodat hij ons de gehele wedstrijd aan de zijnlijn kon ondersteunen. Als het seizoen is afgelopen, zijn we voor het eerst dit jaar compleet…
De spannende eerste set kende aan beide zijden pieken en dalen, voordoor dan weer wij, dan weer de jongens van Rivo een voorsprong van enkele punten hadden. Uiteindelijk trokken wij door een geconcentreerde eindfase zonder aan het langste einde. De tweede set begon goed, maar Rivo kwam langszij en stak voorbij. Het ging lange tijd weer gelijk op, maar nu waren het de Rijssenaren die de set binnenhaalden. Het wedstrijdbeeld veranderde nauwelijks in de derde set, al werd het bij ons allemaal slordiger. De leeftijd cq conditie gaat dan kennelijk tellen… Ook nu was de eindfase voor Rivo.
In de laatste wisten we in het begin nog een ruime achterstand in te lopen naar ik meen 10-10, waarna we het verder wel geloofden. Rivo liep enorm uit, om nog slechts even door een paar lastige services te worden gehinderd. Deze laatste set was overduidelijk voor Rivo, dat zo terecht met 3-1 winst aan de haal ging en daarmee vrijwel is verzekerd van een PD-plek.
PS: ik kan de mop van Bas niet reproduceren – of ik heb het niet gehoord, of niet begrepen. Dus Bas: volgende keer beter articuleren en een strakke cliffhanger svp!

Het beste wat De Kater zaterdag te bieden had, zat op de tribune. We mochten ons verheugen op flinke vocale ondersteuning bij ons treffen met WVC Volley. Dat Wierdense gezelschap, dat over enkele weken geheel uiteen valt en dus ook de promotieklasse verlaat, baseert het spelletje vooral op de serve. En het moet gezegd: daar zitten soms verdraaid lastige ballen bij. Verder dient de jeugdige buitenspeler te worden genoemd, die aanvallend zeker zijn mannetje staat.
Wat brachten wij daar tegenover? Met de door zichzelf genezen verklaarde Wik op de kant en dus een buitenspeler op zijn midpositie maakten wij het ons direct weer lastig. Goede momenten werden afgewisseld met enorme onbeholpenheid, met name achter de 9 meterstreep. We wisten weer een flinke lading missers te produceren bij de serve en ons dus zelf op achterstand te helpen. Maar gesteund door de dames en Rick op de tribune haalden we die en andere foutjes eruit en kropen we dichterbij. Uiteindelijk kwamen we aan de goede kant van de score en was de eerste set met 25-23 voor ons.
Wie dan denkt dat H1 doorgaat op dat pad, kent ons in elk geval dit seizoen niet. De fouten namen weer toe, we wisten moeilijk om te gaan met de aanhoudende Wierdense servicedruk en bleven te veel de buitenkant en de krachtige aanval zoeken waar een slimme bal wel eens op z’n plaats was. Resultaat: tweede set voor WVC Volley en voor we het wisten een schier onmogelijk achterstand in de derde. Soms kunnen wij echter ook lastig serveren en de zwakke passers vinden, waardoor we in een serviceserie 6 punten terugpakten en weer in de race kwamen. Deze opleving was van korte duur, zodat ook deze set met 25-20 werd ingeleverd. De vierde set was van hetzelfde laken een pak en dus weer 25-20 verlies.
De 3-1 nederlaag was overbodig, zodat dit keer wel een katerig gevoel overheerste. Positieve dingen? Geen blessures deze keer en (in meerdere opzichten verbazingwekkend) veel minder moeite met de scheids dan de continu moord en brand schreeuwende tegenstander. Na ja, dan maar over twee weken in Rijssen tegen Rivo vlammen… 

Uitspelen bij Devoc is altijd leuk. Je weet weliswaar vantevoren dat je het moeilijk krijgt, maar de omstandigheden maken veel goed: aardige tegenstander, leuke kantine et cetera. Het was vrijdag niet anders, of toch weer wel: het was nog leuker nu Dames 1 ons vergezelde bij een uitwedstrijd (of was het andersom?)
We begonnen weer eens veel te tam en ingetogen aan een wedstrijd en maakten het Devoc niet al te lastig. Het grote verschil zat hem vooral in de service: waar Devoc een machtig wapen in handen had, speelden wij te vaak een gemakkelijk balletje over het net (als dat al lukte). Langzaam maar zeker kwamen we echter beter in ons spel. De tweede set was al veel beter, in de derde waren we dicht bij winst. Helaas ging die op de valreep met 25-23 verloren. Ook de laatste set was lange tijd een gelijkopgaande strijd, tot een Devoc-speler met een serveserie van zo’n 6 punten een einde aan de pot maakte.
Een 4-0 nederlaag dus. Terecht, want Devoc is simpelweg beter. Onze timing was wel perfect – gelijk klaar met de dames die bij wijze van wederdienst ook 4-0 speelden, maar dan in Des Katers voordeel.
Iets minder was de timing van onze lieve Bert, die bij de eerste de beste bal die hij na te zijn ingevallen raakte, vreemd keek naar een van zijn vingers. Het laatste stukje hing er een beetje verloren bij en was ook niet van plan een beweging in de goede richting te maken. Geheel in onze stijl pakte Bert een stukkie tape en balde dapper door. Waarna hij in tegenstelling tot Wik – die na twee weken aandringen, trainingen en een gespeelde wedstrijd onze conclusie van een gebroken pink uiteindelijk in het ziekenhuis zag bevestigd – wel te bewegen was een kijkje in de poli te nemen. Conclusie na dat bezoekje aan de peeskamer: een gespalkte vinger wegens peesbreuk en derhalve ook einde seizoen (voor de liefhebbers van informatie over dit soort gespleten persoonlijkheden: de malletvinger).
Met de al het gehele seizoen geblesseerde Rick en het tot duocoach gedwongen span Bert en Wik resteren zes nog enigszins hele volleyballers die de laatste drie potjes in de promotieklasse tot een goede einde moeten zien te brengen. Als dat geen voorbode is voor nog minimaal 1 winstpartijtje…
PS1: Aanstaande tegenstanders, neem het ons niet kwalijk maar wij zien ons ter bescherming tegen nieuw onheil genoodzaakt de wedstrijden tegen jullie door ons allen voorzien van tien vingerhoedjes af te werken.
PS2: Een verzoek aan Devoc: mochten wij over een seizoen of twee (ofzo) wellicht weer een leuk potje mogen komen spelen in Delden, zouden jullie dan kunnen proberen dan een beetje warm water uit de douchekoppen te laten komen?

Grappig: het team dat zojuist met 3-1 heeft verloren stapt met een goed gevoel van het veld, de winnaar baalt van het setverlies. Apollo zoekt aansluiting met de top en kan dus elk puntje gebruiken. De jonge Bornse ploeg pakte er zaterdag in de Pathmoshal vier en moest daar hard voor werken.
Voor het eerst in weken draaide De Kater naar behoren. Eindelijk was er wel lol en beleving, werd geknokt voor elk punt en werd verdienstelijk aangevallen. Omdat Apollo ook altijd aanvallend wil volleyballen ontspon zich een mooi gevecht. Over en weer werd voluit aangevallen én verdedigd, met lange ralleys tot gevolg. De uitstekende scheidsrechter van Devoko 2 droeg bij aan het vermakelijke duel door zeer weinig fouten te maken. De geblesseerde Wik (en toen hadden we nog 7 spelers over…) deed als bijzonder enthousiaste coach ook zijn duit in het zakje.
In de eerste drie sets gingen de ploegen vaak een hele tijd gelijk op, waarbij de extra klasse van Apollo telkens werd gebruikt om via een klein tussensprintje een gaatje te slaan van zo’n 4 punten. De Kater knokte was het waard was om die achterstand ongedaan te maken, maar slaagde daar steeds net niet in. Zo gingen de sets met de scores 20, 20 en 22 verloren.
Vastberaden om het spelpeil vast te houden en het Apollo de laatste set ook erg moeilijk te maken, gingen we er in de vierde set weer vol tegenaan. De tip van Wik (“we zijn steeds met een voorsprong begonnen, laat die jongens nu maar het eerste punt maken dan wij pakken de set”) werd feilloos in realiteit omgezet. En zie aan, Apollo kon nu niet een tussensprintje maken. Sterker, De Kater nam een kleine voorsprong en hield die vast tot in de 20. Bij 24-21 wist Apollo met een alles-of-niets-service nog twee punten te maken, maar toen was het voor ons genoeg – een strak gespeelde side-out bracht ons de setwinst.
De 25-23 winst en 3-1 nederlaag gaf de verhoudingen van zaterdag goed weer. Doelstelling is nu de laatste 4 potjes weer zo vrijuit te spelen en wanprestaties zoals vorige week tegen Harambee voorkomen. 

Set-Up’65 – DeVoKo 2  3-2
WVC        – Twente     3-1
Krekkers  – Harambee 4-0
DeVoKo    – TwSparta  3-1
De Kater  – Apollo       1-3
Rivo        – Devoc       0-4

Twente 05  –  Set Up     1-3
Apollo        – Rivo          3-2
Harambee  – De Kater    4-0
Devoc        – WVC Volley 3-1

Een kansloze nederlaag op de UT. Waar wij collectief en individueel het vereiste niveau niet haalden, bleek Harambee een topdag te hebben. Na een 4-0 heb je snel de neiging alles bij jezelf te zoeken, maar dat zo niet eerlijk zijn ten opzichte van de tegenstander. Die deed zaterdag vrijwel alles goed: een hoge servicedruk en zeer sterke blokkering waren de voornaamste wapens van de studenten. Maar ook passend en aanvallend was Harambee bijzonder op dreef. De zeer duidelijke overwinning was dan ook volkomen terecht, deelden de goed leidende scheidsrechters onze mening.
Voor Harambee wordt de slotfase van de competitie zo nog spannend – de ploeg kan de PD nog halen en zich wellicht nog helemaal veilig spelen. Voor ons rest de conclusie dat de promotieklasse dit seizoen te hoog gegrepen was. De moeizame trainingsopkomst en vele blessures maakten de toch al moeilijke opgave voor de ploeg vol veertigers te lastig. Zeer positief was het daarom dat Rick zaterdag kon komen kijken en aan de beterende hand is.
De weinige punten die we hebben weten te verzamelen zouden kunnen duiden op een vervelend seizoen. Dat is niet waar: we vonden de uitdaging leuk en nemen de ervaring mee naar volgend seizoen. Dan maar weer eens kijken hoe hoog we kunnen eindigen in het jubileumjaar van De Kater.

Devoko 1 – Set Up   3-1
Apollo – Devoc         3-1

Onbegrijpelijk tam begonnen we aan een nieuwe aflevering van de altijd leuke tweekamp tegen Twente Sparta. Al jaren, in eerste of promotieklasse dan wel de PD, zijn dit aardige duels waarbij we de laatste paar jaar wel steeds het onderspit delven. Zo ook deze keer…
De Kater begon veel te tam aan de wedstrijd, waardoor Twente Sparta zonder overdreven goed te spelen een flink eind kon weglopen. Time outs moesten de beleving er in zien te krijgen en dat lukte in de tweede helft van de set ook steeds beter, zonder dat de opgelopen schade helemaal kon worden goedgemaakt.
In de tweede set was de spirit er wel en nam De Kater een voorsprong. Aanvallend kwamen we er beter door, de serve werd lastiger voor de Glanerbruggers en er werd meer van de vloer gehaald. Twente Sparta wilde niet toegeven en vocht mee in een poging de kleine achterstand in te lopen. En daarbij gebeurde iets wat totaal ongewoon is in de onderlinge confrontaties. Bij 23-21 scoorde een Kateraanval omdat de bal via een Sparta-verdediger buiten de lijnen belandde. De scheidsrechter had die touché niet gezien, maar twijfelde kennelijk sterk en besloot de bewuste speler te vragen. En dan is het gebruik, zeker bij potjes tussen deze twee ploegen, toe te geven dat je de bal hebt geraakt. Zo niet deze keer: een glasharde ontkenning volgde. In plaats van setpunt voor de Kater volgde een servewissel. Irritatie alom en vervolgens veel gedoe over een punt dat niet werd geteld voor Twente Sparta. Achteraf bleek de Glanerbrugse ploeg daarin gelijk te hebben. De set eindigde uiteindelijk in 26-28 voor Twente Sparta.
Het tekent beide ploegen dat die lulligheid niet werd voortgezet in het vervolg van de wedstrijd, maar dat er gewoon weer werd gevolleybald. De derde set waren beide teams opnieuw behoorlijk aan elkaar gewaagd, maar had Twente Sparta steeds nipt de overhand. Ook de derde set werd door die ploeg in winst omgezet, waarna De Kater in de vierde set het liet lopen. Die ruime setzege betekent voor het eerst in vele jaren een 4-0 overwinning voor Twente Sparta.
Voor ons is het uithuilen en na een paar weken rust opnieuw beginnen. Het moet ook maar eens een keer een beetje meezitten dan.

WVC Volley – Apollo       2-3    
Krekkers – DeVoKo 1     4-0
Devoc     – Twente ’05  3-1
Krekkers – DeVoKo 2     3-1
De Kater – Tw.Sparta    0-4
Rivo       – Harambee    1-3