Best wel wazig, zo’n verjaardagsfeestje van stamkroeg en naamgever De Kater. Uit de door al die kannatjes nogal los geraakte pols hebben we wat sfeerimpressies vastgelegd. Kijk en huiver…

Van een flitsend herstel na de sof in Almelo was, op de eerste paar ballen na waarbij we snel en hard door het midden aanvielen, geen sprake tegen Dynamiek. We susten onszelf in slaap en slaagden er maar niet in om echt wakker te worden. In de eerste drie sets bleken we genoeg over te hebben om telkens met marginaal verschil de zaak in ons voordeel te beslechten (28-26, 28-26 en 25-23).
Maar echt goed werd het maar niet, een incidentele en vaak ook individuele opleving daargelaten (enkele killblocks, fraai verdedigingswerk). Aan serve werd veel te veel missers geproduceerd. De pass maakte het de spelverdelers lastig en omdat het set-uppen ook vaak niet echt lukte, was het aanvallend ook te magertjes.
Neemt niet weg dat we de controle en de zekerheid in huis hebben om toch op de juiste momenten door te drukken. Dynamiek vocht voor wat het waard en kreeg steeds in de slotfase het lid op de neus. Het was eigenlijk dan ook niet meer dan terecht dat de ploeg uit Goor in de vierde set loon naar werken kreeg en een puntje pakte. Ook al was dat opnieuw met het kleinst denkbare verschil (23-25).
Met een weekje rust moeten we we zien hoe we de goede trainingsarbeid weer eens kunnen omzetten in een acceptable prestatie in de competitie. Dat moet dan gebeuren op de vroge vrijdagavond in Den Ham, waar ze hebben bedacht dat je om zeven uur best aan een potje kunt beginnen. Dat wordt dus vrijnemen…

PS in het kader van de zelfcensuur/plotseling opkomende vergeetachtigheid is de meest briljante actie in de wedstrijd tegen AAstad vorige keer onbesproken gelaten. Ter genoegdoening van de ploeggenoten: stel dat je als als op dat moment niet passende diagonaal naar jouw positie rechtsachter wilt lopen, je collega’s onderweg hard roepend op de hoogte stelt dat de betreffende service uitgaat en je op het laatste moment er niet in slaagt diezelfde, inderdaad meters uitvliegende bal te ontwijken, dan… 

Dit wedstrijdverslag zou kunnen volstaan met twee woorden: volkomen k.. Wat wij zaterdag Aastad te bieden hadden, was het slechtste dat we in jaren hebben laten zien. De onkunde spatte er van af.
Nu zou het jongens als Arjan (zie reactie op vorige bericht) te kort doen als wij dit alleen onszelf verweten: Aastad ontwikkelde mede onder invloed van hun stuiter-Molten een ongekende servicedruk, waarop waarschijnlijk ook de Almeloërs zelf alleen in hun stoutste dromen rekenen. Waarbij zelfs missers via de netrand tot onmogelijke ballen aan onze kant promoveerden.
Het passwerk dat wij daar tegenover stelden, was dermate belabberd dat we zelden of nooit tot een fatsoenlijke aanval kwamen. Het enige waar we redelijk tot goed toe kwamen, was blocken en bij tijd en wijle verdedigen.
Resultaat van deze exercitie: weggeserveerd en eigenlijk gewoon geveegd. 4-0 aan de broek en volkomen terecht ook. Je hebt van die dagen…

We moeten er even aan wennen: voorlopig spelen we als enige ploeg om 16 uur in de Pathmoshal. Een kale bedoening, zeker na afloop in de kantine (al hebben we ons natuurlijk manmoedig door de nodige flessen Dunkelweizen geslagen!).
Vreemd genoeg kwamen we onder die omstandigheden beter dan ooit in deze competitie uit de startblokken. De eerste set waren we oppermachtig tegen Twente Sparta 2, tot vorig jaar beter bekend als DEC. Een hoge servicedruk, sterke blokkering en verzorgd spel zorgden al snel voor een ruime voorsprong en grote problemen voor het zestal aan de andere kant van het net. Wij bleven dit niveau vasthouden, waardoor al snel een 25-14 eindstand op de borden stond.
Met hetzelfde zestal, dus met de van een blessure herstelde Bas in de gelederen, hadden we in de tweede set iets meer moeite om het kwaliteitsverschil op de borden te houden. Niettemin waren we continu overtuigd van de goede afloop. Kleine dipjes werden snel hersteld, en ondanks de krappe eindstand (25-23) had niemand ook maar enig moment de indruk dat we de set konden verliezen.
De derde set gaf hetzelfde beeld. Met Geert en Bert in de ploeg bleven we hetzelfde spelletje spelen. Bert kwam direct binnen met een snelle midaanval en een killblock, Geert scoorde er op de buitenkant lekker op los. Opnieuw waren er de dipjes, opnieuw was de eindstand krap (weer 25-23) en opnieuw was er geen enkele sprake van paniek: we wisten gewoon dat we de set zouden pakken.
In de laatste set, met Robbie op spelverdeling, werd het allemaal wat slordiger aan onze kant. Met name de passing was minder goed verzorgd, waardoor mid nauwelijks kon worden aangespeeld en de combinaties als sneeuw voor de zon verdwenen. Lullig met name voor Bert, die niet aan aanvallen toekwam maar wel Geert aan de buitenkant ruimte gaf om optimaal te scoren. Ondanks die lichte terugval in spelpeil was deze set weer duidelijker voor ons: 25-20.
Met die 5 punten zijn we weer iets verder opgeklommen op de ranglijst. Door de 3-1 winst van RAC bij Volley kan alleen AAstad ons passeren op de ranglijst (uitslag nnb). Volgende week dus een topper in Almelo, als wij de strijd aanbinden tegen AAstad.

We moesten er flink voor werken vrijdag, maar uiteindelijk stapten we ’s nachts voldaan uit de bruine kroeg van sporthal Schelfhorst. Als je je  smaakpapillen even uitschakelt en drinkt om het vocht dat in de sauna van de hal verloren is gegaan te compenseren, merk je op een gegeven moment helemaal niet meer dat je Bavaria tankt… En als dat vocht wordt aangevuld met meer dan goed gevulde schalen borrelhapjes, dan overheerst tevredenheid op de nachtelijke weg huiswaarts.
Goed, in onze filosofie hadden we een puntje te weinig meegenomen uit Almelo. Onze eigen schuld (vele onnodige foutjes), maar ook de verdienste van RAC dat streed voor een goede resultaat, het voordeel van de thuishal en -bal goed benutte en slim speelde.
Wij hadden weer onze vertrouwde slowstart, waarbij het merendeel van ons collectief pas bij een ruime achterstand tot het inzicht komt dat de wedstrijd is begonnen. We begonnen dus weer aan de vertrouwde inhaalrace, die ons nog heel dicht bij de winst in de eerste set bracht maar net niet voldoende bleek. In de tweede en derde set hadden we de zaak beter onder controle en wisten ook wij met de harde en gladde bal goede servicedruk te ontwikkelen. Af en toe leidde dat tot fraaie acties, aan weerszijden van het net. Hoogtepunt: een fraaie combinatie die Roel geheel vrij mocht inslaan, waarop RAC direct antwoorde met dezelfde combi en dito score (vreemd genoeg maakten beide ploegen verder geen gebruik meer van deze scorende methode).
In de vierde set gingen we tot aan het einde gelijk op, waarna enkele foutjes aan onze kant RAC net voldoende lucht verschaften om die set binnen te slepen. Wij waren gebrand op de winst, RAC was erg tevreden over de 2-2 stand en dat had als gevolg dat wij in no-time een flinke voorsprong hadden genomen. Die vijfde set was daarmee duidelijk een prooi voor ons. Beide ploegen konden leven met het resultaat en namen voor lief dat de scheidsrechter af en toe heel merkwaardige beslissingen nam (zonder van invloed te zijn op de eindscore, want hij verdeelde ze keurig).
Toch wel leuk, dat ballen op de late vrijdag – weekeindje vrij, goede nazit. Dat moesten we maar eigenlijk vaker doen. Volgende week weer een potje thuis; hopelijk spelen we die wel tot het einde uit. Het zal wel net te vroeg komen voor Bas, maar er lijkt een einde te komen aan zijn blessureleed. Krijgen wij ook weer wat lucht, want 7 van die breekbare oude mannen is wel heel karig!