We zouden weer eens leuk gaan ballen, daar in Glanerbrug. Kennelijk was Bertje daarvan ook overtuigd geraakt, want hij wist zijn kids ervan te overtuigen dat 5 uur bij Six Flags meer dan genoeg was en hij dus geheel tegen de verwachting in toch om 17 uur arriveerde in Glanerbrug.
Eigenlijk zouden we de potjes tegen Twente-Sparta op papier af kunnen doen. Al jaren is het motto: we spelen beide leuk en aan het einde hebben zij met 3-1 gewonnen…
De eerste set ging lekker gelijk op, waarbij opviel dat beide partijen moeite hadden te scoren. Dat had niet eens zozeer te maken met gebrek aan aanvalskracht, maar meer met prettig verdedigingswerk aan beide kanten. Zoals we al eerder hadden geconstateerd, is (hoe het ook bij hen draait) Twente-Sparta erg stabiel. Weinig echt grote fouten dus. Helaas hebben wij vrijwel elke set wel zo’n fase waarin iedereen wel een behoorlijk steek laat vallen. Dat gebeurde dus ook in de eerste set. Resultaat: 25-21 voor de Glanerbruggers.
In de 2e lieten we de tegenstander al snel uitlopen, waardoor we weer eens achter de feiten aanliepen. Dat bracht André, oud-trainer van De Kater, ertoe een wissel toe te passen waarmee hij naar eigen zeggen de speler een eerbetoon richting publiek wilde geven. Niet handig: het gaf voldoende motivatie ons terug te knokken. Maar verder dan 25-20 kwamen we niet.
Wel was het spel in het laatste gedeelte van die set duidelijk voor ons, en we waren vastberaden dat door te trekken naar de derde. Dat lukte, waardoor wij nu eens continu druk konden uitoefenen op de tegenstander. Het gevolg was vele leuke ralleys, en hier en daar een wat minder leuke. Met name het moment waarop Twente-Sparta de toevlucht nam tot prikballen leidde tot minder fraaie taferelen. De eerste bal op de 3 meter werd nog van rechtsachter van de grond geveegd. Robert en Bas, wellicht gefrustreerd dat zij die vorige bal niet hadden gepakt, gingen ook achter die tweede aan terwijl Roel het kunstje nog wel wilde herhalen. Dat laatste lukte hem, om vervolgens twee donkere gevaartes op zich af te zien komen. De knal kwam hard aan: Roel lag dizzy op het veld met een bult op zijn kop, Robert lag plat met bloed uit z’n gok (de sterk spelende Bas was – hoe slim – voortijdig afgehaakt). Toen de kruitdampen waren opgetrokken, kon Roel met koppijn en veel trots dat hij Robert had om weten te krijgen verder. Robbie bekeek op de bank vanachter een zak ijs de wedstrijd. En Bertje stond nog altijd verbouwereerd in het veld: hij had de verdedigde bal toegespeeld gekregen en vanachter de drie meter zowaar nog over het net geslagen ook – fluit die scheids voor dubbelfout!
Na het minutenlange oponthoud werd het nog spannend ook: van de weeromstuit leken we onze ruime marge weg te geven. Net op tijd waren we weer bij zinnen om deze set te pakken (22-25). Dat punt en het vertoonde spel in de eerste drie sets smaakten naar meer. Helaas zat dat er niet in. Twente-Sparta bleef degelijk spelen, wij maakten weer te veel eigen foutjes om bij te blijven. Neemt niet weg dat we tegen de nu koploper van de promotieklasse (klasse Twente-Sparta!) een verdienstelijk potje speelden. Volgende week gaan we serieus aan de bak om onze eerste winst te boeken.
Vorige week was het oorlog in de Pathmoshal, nu vloeide er echt bloed en konden we volstaan met een patatje oorlog van Manus. Resteert de constatering dat de meest onwaarschijnlijke uitslag volgens de peiling de juiste bleek en u de nieuwe carriére te tonen van Robert via deze eenvoudige, doch doeltreffende Voor en Na de knal-fotoshoot:
VOOR       NA

Twente ’05 – Devoc               4-0   
Set-Up’65 – DeVoKo 1            3-1
Harambee – Rivo                  1-3
DeVoKo 2 – Krekkers             3-1
Apollo 8 – WVC Volley            3-1
Twente-Sparta – De Kater     1-3

Al jaren kruisen Twente-Sparta en De Kater de degens. Meestal in competitieverband, regelmatig ook in oefenpotjes. De eerste jaren sloeg de balans vaak door in ons voordeel, de laatste jaren gaan de Glanerbruggers meestal met de winst aan de haal. Zo ook vorig jaar (2 keer 3-1) – de ploeg is zeer stabiel geworden en lastig te verslaan. Het wordt dus zwaar zaterdag, zeker gezien de zeer flitsende competitiestart van Twente-Sparta (20 uit 5) en het heel wat mindere begin van ons. Komt bij dat we het zaterdag zonder Rick en Bert moeten stellen.
De prognosepeiling schommelt lekker heen en weer, met een heel licht voordeel qua overwinningen voor de Glanerbruggers. Ach, we zien wel: we gaan lekker ballen, hopen de wisselvalligheid eens van ons af te schudden en tijdens en na afloop van het duel lol te maken. Veel lol!

Die nieuwe beheerder van de Pathmoshal is best blij met ons, gezien de rekeningen die we in korte tijd weten op te bouwen. En toch resteerde na het inleggen en de fooi weer een bescheiden aanvulling voor Mogadishu: plus 5,25 euro. Brengt de pot op 168,25.
Enne Rick: ik heb je nodig, voor ik het weet heb ik meer geld dan jij thuisliggen!

Devoko is al jarenlang een hartstikke leuke volleybalvereniging. De Denekampers weten plezier aan prestatie te koppelen en brengen ook eigen talenten voort. De wedstrijd van een paar weken geleden tegen het eerste herenteam van Devoko toonde nog eens aan hoe leuk volleybal kan zijn, zowel voor, tijdens als na de wedstrijd.
Hoe anders was dat zaterdag met het tweede team. De jongere garde van Devoko meet zichzelf iets te veel kwaliteit aan, en straalt dat al tijdens het inspelen uit met veel kabaal, inslaan op de tegenstander et cetera. Dat kan – jeugdige overmoed zullen we maar zeggen.
Maar om vanaf bal 1 elke beslissing aan te vechten, de scheidsrechter proberen te beïnvloeden op technische fouten, touchéballen en in/uit situaties… Het werd van kwaad tot erger, door zelfs de puntentelling in twijfel te trekken, tegenstanders en scheidsrechter uit te kafferen en zelfs het publiek te bejegenen.
Een agressief sfeertje, waarin wij ons helaas ook niet onbetuigd lieten. De scheidsrechter bleef bewonderenswaardig kalm en besloot dapper zijn eigen wedstrijd te fluiten. Hij maakte inderdaad de nodige fouten, maar wie doet dat niet? De man verdient een compliment, al had hij van de bok mogen (moeten?) stappen gezien het commentaar en gezuig dat hij te verduren kreeg (uit het veld en vanaf de Denekamper bank). Zijn grote fout was dat hij geen kaarten had meegenomen, want deze wedstrijd was er meer dan rijp voor. En eerlijk is eerlijk: ook wij hadden er een of meer van diverse kleuren verdiend.
Als zonder enige aanleiding mensen het nodig vinden hun tegenstanders voor klootzak uit te maken, houdt de vrijetijdsbesteding op. Dan is het gewoon niet leuk meer om op zaterdagmiddag een potje volleybal te spelen. Het blijft wel een hobby. Die jongens moeten nog maar eens gaan praten met hun eerste herenteam – daar valt nog een hoop te leren.
Het setverloop doet er verder weinig toe, gezien dit onsportieve gedoe. Devoko won de eerste set terecht dankzij een zeer goed blok, de tweede was voor ons omdat wij ook goed gingen blokken. De derde en vierde set hadden – heel simpel- niets meer met volleybal te maken.

De competitie heeft tot nu toe minder punten gebracht dan we zouden wensen. In veel sets werd (meer dan) aardig gespeeld, maar vaak bleef de beloning achterwege. Nou ja, dan moet Devoko 2 zaterdag er maar aan geloven. De Denekampers gingen jaren door als het eerste door het leven, maar zagen steeds de geroutineerde clubgenoten boven zich eindigen. Omdat laatstgenoemde mannen qua leeftijd met ons te vergelijken zijn, hebben ze ook nogal eens pijntjes en dus invallers nodig. Logisch dus dat de zaken zijn omgedraaid.
Devoko 2 is niet minder dan Devoko 1, maar naar verluidt wel iets minder stabiel waardoor hier en daar setjes worden gemorst. Daar willen wij dus graag gebruik van maken – zaterdag om 16 uur in de Pathmoshal, temidden van het 1e en 2e divisiegeweld van Twente 05.
Misschien goed om ook even de tekst van Devoko in de aanloop naar dit duel te lezen:
“Tegelijkertijd schuift Rabobank / Heren 2 aan in Enschede bij de Kater. Stiekum hoop je wel eens dat de ploeg wat punten laat liggen, want dan is het wedstrijdverslag achteraf zo eenvoudig vol te proppen met dooddoeners als een katerig gevoel, aangeschoten en meer ongein. Praktisch gezien is het een feit dat de thuisploeg moeite heeft om de promotieklassestek vast te houden, terwijl de Rabobank ploeg iets hogere doelen nastreeft. Dat de heren desondanks vol aan de bak moeten om een, eeeuuh, kater te voorkomen mag duidelijk zijn.”

Devoc  – Apollo 8                 3-2
WVC Volley – Harambee       3-2
Krekkers – Set-Up’65            1-3
DeVoKo 1 – Twente ’05         4-0
De Kater – DeVoKo 2            1-3
Rivo – Twente-Sparta          1-3

Wat doe je als trainer na een volslagen mislukte seizoensopening, waarin slechts 2 van de 15 beschikbare punten in de Kattebak waren gekomen?
Natuurlijk grijp je dan terug op de befaamde Ministry of Silly Walks, al zijn er maar zeer weinig dames te vinden die ooit iets van Monty Python hebben bekeken (shame, volg daarom deze link voor een paar leuke minuten!). 
Het kostte dus enige moeite de dames in beweging te krijgen, maar… er volgden wel zeer rare walks, rolls, bocks & collisions.
Of het daar nu door kwam, of door andere omstandigheden (coach?) de eerstvolgende pot werd glansrijk met 4-0 gewonnen. De geest is uit de fles, here they come!
    

Sinds drie weken ontbreekt van Rick Leetink ieder spoor. Naar verluidt heeft deze Heren 1-speler in fysiek slechte toestand de stad verlaten en verzorging gezocht in familiale omgeving. Afgezien van een incidentele e-mail over lichamelijke ongemakken is niets van hem vernomen. Voor zijn teamgenoten duurt deze verdwijning veel te lang, reden waarom zij om Ricks opsporing hebben verzocht.
Signalement: Rick Leetink; De Kater H1-speler pur sang; multifunctioneel inzetbaar dankzij creatief brein, diverse braces en andere lapmiddelen; opleiding volgend voor spelverdeler; 1.80 meter plus nog wat; binnenkort verjarend naar 40 plus nog wat; licht optrekkende haargrens; strak torso; voorzien van prima instelling en dito humor; in het bezit van minimaal 147 euro; voor het laatst gesignaleerd in de buurt van Mogadishu.
Contact: Rick of iedereen die hem onlangs heeft gezien, wordt verzocht contact op te nemen met Heren 1 of hier onder een REACTIE achter te laten.

He Rick, we missen je! Tot dinsdag?!

Onderschatting van de tegenstander, overschatting van onze eigen vermogens of gewoon traag uit de startblokken? We zullen maar niet te lang stilstaan bij de eerste twee sets in onze eerste bekerwedstrijd dit seizoen, bij Volley 68. In de eerste werd een snel opgelopen achterstand nog aardig ingelopen, hoewel het spel nimmer om over naar huis te schrijven was, laat staan in een blog. Zelfs een setpunt was niet aan ons besteed, waardoor de vrijuit spelende Lossernaren met 28-26 met de eer gingen strijken.
Dat zouden we in de tweede set wel eventjes anders gaan doen. Niet dus. Met verreweg het slechtste spel van dit nog prille seizoen lieten we Volley ver weglopen. We zagen ze ook niet meer terug, hoewel de kentering aan het einde een beetje duidelijk werd. Desalniettemin: terecht 19-25 voor Volley en dus een 2-0 achterstand.
En toen ging het ineens lopen. De blokkering stond voortdurend op de juiste plaats, tot frustratie van onze tegenstander. Daarnaast werden steeds meer ballen gepakt in het achterveld, met circusachtige ralleys tot gevolg die vrijwel allemaal door ons werden gewonnen. Ook de service verbeterde, doordat de we dinsdag getrainde variant maar even vergaten… En Robbie pakte verdienstelijk de spelverdeling op en wist met name op buiten meer snelheid in de aanval te krijgen, terwijl ook mid en diagonaal hun graantje mochten meepikken.
Volley kwam er niet meer aan te pas – 25-17,25-17, 15-8. Deze gedachte nemen we mee naar onze tweede thuiswedstrijd, volgende week zaterdag tegen Devoko 2. Dan willen we wel eens wat puntjes bijschrijven – volg de peiling! (hoewel die er nu voor de beker flink naast zat…). Hopelijk is Rick dan hersteld, zodat we voor de eerste keer volledig kunnen aantreden.
De volgende bekerpot wordt een thuiswedstrijd, vermoedelijk tegen derde-divisionist Time Out (te spelen voor 2 december).