Twente ’05 – Rivo        2-3
Devoc – Krekkers         0-4
WVC Volley – De Kater  3-1
Harambee – Set-Up      0-4
Apollo 8 – DeVoKo 1      1-3
Tw-Sparta – DeVoKo 2  3-2

Aanhouden, daar zijn we goed in. En dus stonden we zaterdag weer eens met zes man om ons heen te kijken, gelukkig dit keer keurig verdeeld over alle posities. Als we dit vooraf hadden geweten, hadden we natuurlijk Maarten weer gevraagd. Ala, dan maar Geert amper 12 uur na aankomst op Schiphol na 4 weken Zuid-Afrika de wei in gestuurd. Robert haalde al rochelend het einde van een te lange pot, dus wie weet hoe volgende week onze samenstelling weer is…
Een geluk bij een ongeluk: ook Devoc was nogal verzwakt. Als er dus kans was onze eerst winst te behalen, dan was het zaterdag wel. Al snel bleek dat het een wedstrijdje “wie maakt minder fouten” zou worden, waarbij beide partijen moeite deden er veel te maken. Met wat hangen en wurgen was de eerste set voor ons, om ons in de tweede weer het kaas van het brood te laten eten. In de derde set bleken we een tijdlang foutloos te kunnen spelen, wat zeker in die fase niet van Devoc kon worden gezegd. Resultaat: een enorme voorsprong en een ruime setzege.
Dat hadden we natuurlijk moeten doortrekken in de vierde, maar op de een of andere manier is ons dat niet gegeven (kwaliteit?).  Tot in de twintig gingen we gelijk op of hadden we een kleine voorsprong, om uiteindelijk toch nipt te verliezen. 
De vijfde set werd gedomineerd door De Kater, om het vervolgens geheel in de stijl van dit seizoen nog bijna weg te geven via individuele fouten. De marge was net groot genoeg om toch voor het eerst als winnaar van het veld te stappen. Dat smaakte naar bier en naar meer. Volgende week willen we de lijn doortrekken tegen WVC Volley, met hopelijk eens een keer 8 man en tussendoor een training (da’s ook al lang geleden!).

Set-Up – Twente-Sparta     4-0
DeVoKo 2 – Twente ’05       4-0
Krekkers  – Apollo 8           2-3
DeVoKo 1 – Harambee        4-0
De Kater – Devoc               3-2
Rivo – WVC Volley             2-3

De poll was deze keer een aPOLLo, ontdekt en vervuild door de Bornse mannen die massaal een 4-0’tje aantikten. Nou ja, vervuild… er schuilt wel enig magisch realisme in die keerls.
Met de Kuifjes in Afrika (Geert) en Amerika (Cas), Rick in de lappenmand en de rest nog een beetje suf van een inspirerend bezoekje vrijdag aan Grolsch plus de nazit in de Kater was wel duidelijk dat we verzwakt zouden afreizen naar een van de ploegen die dit seizoen strijdt om het kampioenschap. Tel daarbij op dat Bert vrijdagnacht zijn TomTom nodig had om na een werkfeestje de weg van het werk terug naar huis te vinden (duh!), onze enige training in de week het schamele aantal van 4 spelers op appèl opleverde (dus 2×2) en u weet waarom zelfs de trouwste fans het zaterdag niet waagden naar Kids City annex ’t Wooldrik af te reizen.
Gelukkig was Maarten wel zo dapper ons te vergezelen, zodat we onze fantasie-opstelling nog wat verder konden opleuken. Het begin was zo mogelijk nog dramatischer dan in de beker tegen Time Out: na twee services van onze zijde (waarvan 1 fout) stond het al 12-2. Het enige wat over die set naverteld kan worden, is dat we er nog een enigszins draaglijke eindstand van 25-17 uit wisten te persen. En eigenlijk geldt dit ook voor de tweede en derde, waarin we geen schijn van kans hadden (25-16 en 25-17).
Na nog iets meer getombola (Robbie van dia naar mid naar spel, Roel van buiten naar dia und so weiter) wisten we er zowaar in de vierde set nog lange tijd een wedstrijd van te maken. Van de weeromstuit ging het Bornse publiek plus de trappelende mannen en coach van het plaatselijke keurkorps zich met het potje en de prima leidende scheidsrechters bemoeien. Het was het enige succesje dat we behaalden, want ook deze set ging verloren (25-21). Wel lullig dat juist dit enige moment van spelplezier op het afgetekende wedstrijdformulier is genoteerd als 25-12…
Hoe dan ook, we gingen volledig met 4-0 terecht de boot in tegen Apollo. Eens zal het herstel komen, maar wanneer? Misschien als we eens die ene training in de week met z’n achten aanwezig zijn, misschien als we eens gezamenlijk de geest in het veld krijgen (en niet steeds daarbuiten). Nu past ons alleen dank aan Maarten. 

DeVoKo 1 – DeVoKo 2       4-0
Twente ’05 – WVC Volley   1-3    
Devoc – Rivo                   3-1
Harambee – Krekkers      1-3
DeVoKo 2 – Set-Up’65      1-3
Tw/Sparta – DeVoKo 1      0-4

Jammer dat we ons betere spel bewaren voor potjes die er eigenlijk niet toe doen. Aan de andere kant geeft het spel in de groot deel van de bekerwedstrijd gisteravond tegen derdedivisionist Time Out weer moraal voor de komende tijd.
Al moet gezegd dat het begin er weer niet op leek. Voor we het wisten en sommige spelers ook maar een bal hadden geraakt stonden we dik achter. Een slechte service-ontvangst, persoonlijke fouten en iets te enthousiast aanvalswerk op een dijk van een blok waren daar debet aan. Maar gaandeweg de eerste set herpakte De Kater zich, begon gelijk op te gaan met Time Out en de achterstand zelfs aardig in te lopen. Het was allemaal niet genoeg voor de winst, maar 19-25 was alleszins acceptabel.
Ons beste spel kwam in de tweede set tot uiting: lekker frank en vrij spelend, aanval en slimme ballen afwisselend, continu een hoge servicedruk en zeer weinig eigen fouten. Lange tijd hadden we een kleine marge in ons voordeel, die Time Out noopten tot -jawel – time outs. Toen de Diepenheimers er niet in slaagden naderbij te komen, moest de eerste en ook erg goede spelverdeler redding brengen. Maar wat Time Out ook probeerde, continu bleven we de side out maken en soms zelfs een extra puntje toevoegend op de eigen opslag. De set ging dan ook terecht naar ons.
Natuurlijk heeft Time Out wat over, en dat was te merken in de derde set. De Diepenheimers zetten aan, de spelverdeler zocht zijn beste aanvaller veelvuldig op. Time Out toonde zo aan dat de ploeg niet voor niks goed meedraait in de derde divisie. De Kater bleef over het algemeen wel lekker spelen, maar moest gewoon zijn meerdere erkennen in Time Out. Dat was ook in de vierde en laatste set het geval, al werden toen wel weer meer persoonlijke fouten gemaakt door De Kater. Time Out won dus terecht met 3-1 – een leuke en sportieve ploeg.
Al met al hebben we ons zelf aardig gerevancheerd voor de zwakke prestatie van zaterdag. En dat moesten we de komende weken maar eens zien vast te houden!

Zo’n wedstrijd dus, zaterdag tegen Harambee. De omstandigheden waren al verre van ideaal: met Geert in  Zuid-Afrika en Rick in de lappenmand kunnen we voorlopig maximaal 7 spelers naar de wedstrijden krijgen. Henri kon zaterdag maximaal 2 setjes meedoen, Bertje was even vergeten dat we tegenwoordig thuis om 16 in plaats van 17 uur beginnen. Hij had de mazzel dat de wedstrijd voor ons uitliep en hij zijn bril dus nog kon laten ontwasemen…
De eerste set lukte hoegenaamd niets, we haalden het slechtste niveau in jaren. Een collectief falen, nog versterkt door deze lijn moeiteloos door te trekken in de tweede set. Onze makke is al jaren dat we ons niveau aanpassen aan de tegenstander: meestal goed tegen de top, en zwak tegen de ploegen die onderaan staan. Terwijl we juist daar dit seizoen de punten tegen zouden moeten pakken.
Anyway, de tweede set wisten we een achterstand van 8 punten nog weg te werken tot 23-23, waarna de inhaalrace stokte. Het herstel volgde in de volgende sets. Niet door ineens briljant/goed te gaan volleyballen, verre van dat. Maar we maakten veel minder fouten, legden indien nodig het probleem (=scoren bij een aanval) aan de overkant en wisten meer druk met de service te ontwikkelen. Deze twee sets waren dus voor ons.
De tombola van de vijfde set ging lang gelijk op, tot enkele foutjes Harambee het beslissende gaatje gaven. Een teleurstellend resultaat dus. Een lichtpuntje: het kan alleen maar beter!

De haren rezen ons te berge toen wij in september voor het eerst gingen trainen in SGZ, ofwel de gymlokalen van het Stedelijk Lyceum. Een intrigerende bosje haren had zich genesteld op de muur van de doucheruimte. Afzender onbekend. Net zomin was duidelijk of we hier met hoofd-, borst-, oksel- dan wel schaamhaar van doen hadden.
Een week later werden die vragen prangender, toen datzelfde bosje zich nog steeds op dezelfde plek op dezelfde douchewand bevond. Wat deed dat daar, zou het nog groeien, biedt een DNA-test uitsluitsel en zou iemand nog de neiging krijgen het te verwijderen (bijvoorbeeld de schoonmaker)?
Nu, 2,5 maand en vele trainingen van ons en andere gebruikers (laat staan de school) later, hebben wij de niet wijkende haardos op de gevoelige plaat en in dit weblog vastgelegd. We willen niemand tegen de haren instrijken, maar stel je voor dat het er straks niet meer is. Wie heeft het dan meegenomen dan wel van die muur gepoetst? En waarom? Een kale bedoening… 
(binnenkort in deze serie bespiegelingen van een trainingsruimte de afleveringen Zand, Antennes en Palen met een raar uitstulpsel)

Set-Up’65  – Twente ’05          4-0
Krekkers   – Twente-Sparta    1-3
De Kater   – Harambee l         2-3
Rivo         – Apollo 8              2-3
WVC Volley- Devoc                2-3

Even ter herinnering: de excursie van de Katertjes en onze vrindjes van Better Be naar Fort Grolsch heeft plaats op vrijdag 1 december. Liefhebbers van het procédé van dit gerstennat dienen 13.30 uur strak aan de poort te staan. Nou ja, bij de receptie van de brouwerij aan de Brouwerslaan 1 (da’s dan voor de domme automobilisten, de rest meldt zich aan de achterzijde – dus de Boekelose kant). Het schijnt om 16.15 uur alweer voorbij te zijn met de pret. Misschien ideetje om de stad dan nog even te verkennen?
Bij Grolsch bent u drie riksen waard, bij de Koninklijke zelf te voldoen bij opperstalmeester Wik.