Help mee te sparen voor een veilige trip naar IJsland met de DSB-pot. Deze opvolger van het BuBib-initiatief (zie hieronder) dat wel geld maar geen Beiers vermaak tot gevolg had, is uit de as herrezen van de fameuze Barcelona- en Mogadishu-inzamelingsacties. Idd, niet voor het goede doel maar voor een hoop lol voor Heren 1 dat het overschietende potgeld na een wedstrijdje of dat ene biertje in de Klimhal reserveert voor zo’n uitje. Gaat het nu wel lukken om eindelijk eens een bestemming te vinden dankzij de introductie van de DSB-pot? Doneer bij de beheerder en win een prachtige prijs voor een orginele uitleg van die nieuwe afkorting… (klik op lees meer als je de roerige geschiedenis van onze inzamelingsactie wilt lezen).

Lees verder NIEUW-NIEUW-NIEUW: de DSB-pot →

Na alle geklooi van de afgelopen weken (ssst, we schijnen vorige week met 4-0 te zijn weggetikt door Flash) was het zaak het seizoen redelijk af te sluiten. Dat moest lukken, want de tegenstander heette zaterdag kampioen Volley 68. Dat is een team dat lekker wil aanvallen en niet te veel gaat prutsen om aan de punten te komen – leuk ballen dus!
Jammer alleen dat de training heel matig werd bezocht en diegenen die er wel waren, met van alles bezig waren behalve volleybal. Dat leidde tot een fantasievolle opstelling. De enige buiten die getraind had, Bas, kreeg op die positie gezelschap van vaste diagonaal Roel. Mid Robert startte op Roels plek, twee vaste buitens (Geert en Cas) en een spel (Henri) begonnen op de bank. Wik en Bert waren dus onze midmannen, waarbij vooral eerstgenoemde een beresterke partij speelde.
In de eerste set hadden we voortdurend de overhand en bleek alleen een lastige sprongservice van een van de Lossernaren ons steeds voor problemen te stellen. In de eerste set kwamen we die te boven (25-22), de twee volgende sets niet (verlies met 22-25 en 20-25). Het spel bleef echter leuk op en neer gaan, met mooie lange ralleys, goede blokkerende en aanvallende acties aan weerszijden van het net. Los van die serveseries van die ene Lossernaar verzamelden wij de meeste wedstrijdpunten, maar dat bleek door die kogels van hem niet genoeg.
In de vierde set hadden we nog iets meer vat op het spel van Volley, maar deden we onszelf de das om met drie foutervices achter elkaar, een daaropvolgend kadootje (die serve moest immers goed!) en vervolgens wederom een servefout. De eindstand van 23-25 geeft aan dat zonder die reeks fouten wij er een vijfde set uit hadden kunnen slepen.
Het mocht de pret niet helemaal drukken: na weken hadden we weer eens een leuke wedstrijd gespeeld. De sfeer in de kantine was dus goed, en die hebben we de nodige uurtjes, kannetjes en broodjes volgehouden (Patrick ook weer blij gemaakt met de rekening). Eens zien of we het volgende seizoen een wat constanter niveau op de mat kunnen leggen en ook tegen de lager geklasseerde ploegen kunnen presteren. Ach… als je maar lol hebt!

Voor alles ook op deze plek (en niet alleen in hun gastenboek): de felicitaties voor de verdiende kampioen van onze klasse, Volley H1!

Je hebt wel eens van die weken dat je nergens aan toe komt. Als eenzame blogger kan het dus gebeuren dat een avondje uit van H1 niet wordt beschreven. Da’s te lullig voor die jongens van MTSH, dus nu snel even de schade ingehaald. De Hengeloërs verdienen namelijk de credits voor een overwinning op ons armoedig presterende collectief.
Want zo speelden wij in Veldwijk. De koffie vooraf en de fietstocht er naar toe waren nog leuk, maar eenmaal in sportkledij op de houten vloer bakten we er bar weinig van. Dat is ook de verdienste van MSTH: die ploeg haalt op de een of andere manier bepaald niet het beste in ons naar boven. En daarom verliezen wij regelmatig van ze, eigenlijk heel simpel omdat zij beter spelen dan wij. Af en toe was het zelfs kolderiek: begin derde of vierde set wekte de eerste de beste balwisseling aan weerzijden van het net vooral op de lachspieren.
Even dachten we het lek boven te krijgen: een enorme achterstand in het begin van de eerste set werd ingelopen, vervolgens sloeg MTSH toch weer een gaatje maar het slotakkoord was voor ons. Die eerste set werd dus echt met hangen en wurgen binnengehaald, reden genoeg om te denken dat met door te vechten toch nog een eind zouden komen. Niets was minder waar: de Hengeloërs balden stug door, wij liepen in elke volgende set tegen een aanzienlijke achterstand aan en kwamen die nooit meer te boven.
MTSH won dus dik verdiend met 3-1, waarna we maar kroketten met oliebollengeur en -smaak gingen eten.
Eens kijken of het vrijdag tegen Flash beter gaat (hoop tegen beter weten in? Waarschijnlijker is het dat we in de laatste pot tegen Volley nog even lekker gaan ballen, ons na 24 jaar wel een beetje kennende).