Voor alles ook op deze plek (en niet alleen in hun gastenboek): de felicitaties voor de verdiende kampioen van onze klasse, Volley H1!

Je hebt wel eens van die weken dat je nergens aan toe komt. Als eenzame blogger kan het dus gebeuren dat een avondje uit van H1 niet wordt beschreven. Da’s te lullig voor die jongens van MTSH, dus nu snel even de schade ingehaald. De Hengeloërs verdienen namelijk de credits voor een overwinning op ons armoedig presterende collectief.
Want zo speelden wij in Veldwijk. De koffie vooraf en de fietstocht er naar toe waren nog leuk, maar eenmaal in sportkledij op de houten vloer bakten we er bar weinig van. Dat is ook de verdienste van MSTH: die ploeg haalt op de een of andere manier bepaald niet het beste in ons naar boven. En daarom verliezen wij regelmatig van ze, eigenlijk heel simpel omdat zij beter spelen dan wij. Af en toe was het zelfs kolderiek: begin derde of vierde set wekte de eerste de beste balwisseling aan weerzijden van het net vooral op de lachspieren.
Even dachten we het lek boven te krijgen: een enorme achterstand in het begin van de eerste set werd ingelopen, vervolgens sloeg MTSH toch weer een gaatje maar het slotakkoord was voor ons. Die eerste set werd dus echt met hangen en wurgen binnengehaald, reden genoeg om te denken dat met door te vechten toch nog een eind zouden komen. Niets was minder waar: de Hengeloërs balden stug door, wij liepen in elke volgende set tegen een aanzienlijke achterstand aan en kwamen die nooit meer te boven.
MTSH won dus dik verdiend met 3-1, waarna we maar kroketten met oliebollengeur en -smaak gingen eten.
Eens kijken of het vrijdag tegen Flash beter gaat (hoop tegen beter weten in? Waarschijnlijker is het dat we in de laatste pot tegen Volley nog even lekker gaan ballen, ons na 24 jaar wel een beetje kennende).