En weer een speelronde verder

Het weekend is bijna voorbij, dus het wordt echt tijd om de stand van zaken te melden: alles gebeurde ook afgelopen donderdag, dus al een paar dagen geleden. Maar ach, iedereen is toch skiën. En de achterblijvers staan op de schaats. Of zo.

Het belangrijkste nieuws: Heren 2 won van Flevoll – de als 4e geklasseerde ploeg uit Fleringen. Belangrijke punten die Heren 2 op 2 punten achterstand op Esch Stars zet, met nog een wedstrijd in te halen waar De Kater al een punt gepakt heeft.

Dames 1 moest het doen zonder spelverdelers. Dat leek geen enkele probleem en niet de reden waarom er toch een setje werd weggegeven aan ATC. Zo voelden de dames het wel. ATC bracht iets teveel terug over het. Niet vragen hoe soms (en dan doel ik niet op de techniek), maar het probleem bij een ander leggen is soms erg effectief, zo moest Dames 1 ervaren. Maar toch een 3-1 winst dus.

Dames 2 deed wat ze moest doen: 4-0 winnen. Onnodig spannend soms, maar toch uiteindelijk met de volle mep punten de kantine in. Dat is de bedoeling.

Heren 3 wist een mega-score te realiseren: 56 punten tegen de nummer 1 (dat team met oud-divisie spelers dat van de bond niet hoger mocht beginnen). Eenmaal werd de 20 gehaald, waarmee ze de uitzonderlijke positie innemen door als enige team in de poule maar liefst tweemaal de 20 gehaald te hebben tegen Apollo. Geen enkel andere team heeft uberhaupt de 20 gehaald (als ik me niet vergis…).

Heren 1 stond een goede pot te wachten. Volley’68 op bezoek, de koploper die ongenaakbaar bovenaan staat, maar in de eerste wedstrijd de eerste twee sets aan heren 1 moest inleveren. Hoe het dit keer afliep….?

Het lukte dit keer om met meer man ten strijdtonele te verschijnen dan de vorige keer (9 tegen 7) en aangezien we de uitwedstrijd na 2 sets gewoon conditioneel het niet meer konden bolwerken, dachten we nu toch een eind te moeten kunnen komen richting een overwinning. Alles bij elkaar zijn we er uiteindelijk ook niet erg ver vandaan geweest. Wij waren beter. Slimmer soms, gehaaider. Onze passing was beter. Maar… onze foutenlast was ook te hoog. Daarvan kunnen we natuurlijk de tegenstander de schuld geven. Uiteindelijk was het namelijk wel weer eens een echte volleybal wedstrijd. De eerste set ging slechts op het einde naar de Lossenaren (22-25). De set daarna was duidelijk voor ons: 25-18. Vanaf halverwege de set bepaalde wij de gang van zaken, precies zoals we in de eerste wedstrijd ook gedaan hadden gekregen. Een goed teken dus. Maar een zware set volgde, waar we net de eindstreep niet als eerste haalden: 24-26. En toen was het op. Als een nachtkaars ging de wedstrijd uit. Jammer, want de pot verdiende duidelijk meer. We wisten niet meer dan 13 punten bijelkaar te sprokkelen Weinig imponerend. De kaarten hadden zeker anders gelegen als het ons gelukt was de derde set naar ons toe te trekken.

Het verlies van deze wedstrijd is echter niet van enig belang voor de stand in de poule. Zodra wij van de rest maar zo’n beetje kwakkelend winnen zoals we in de eerste helft hebben gedaan (onze wanprestaties werden meerdere keren met winst beloond….), blijven we lekker 2e. Prima plekje. Nee, het grootste verlies van de wedstrijd was Cas: in de eerste set moest hij het veld verlaten na een ofwel te fanatiek sprong, ofwel een vreemde landing (geen tegenstander in de buurt). In het ziekenhuis constateerde men een (af)gescheurde Achilles pees. Cas: sterkte! Hopelijk zien we je snel in het veld weer terug (en wellicht eerder op de tribune). Cas stond overigens ook als een dijk te spelen. Nog een puntje waardoor we wellicht wel hadden kunnen winnen. Net als het moeten missen van Rick, die zich als taxi chauffeur voor Cas had opgeworpen. We eindigden de wedstrijd dus met 7 – net als de vorige keer. En misschien is dat net wat te weinig om op maximale kracht en kunnen te spelen. Hopelijk blijkt de blessure van Geert (daarom begonnen we ‘maar’ met 9 in plaats van 10) mee te vallen. Anders wordt de spoeling wel erg dun. Alhoewel dat Dames 3 tot nu toe nog geen windeieren legt (maar… die zien er (naar eigen zeggen) nog heel goed uit voor hun leeftijd…).

 

Een gedachte over “En weer een speelronde verder”

  1. Ai, ‘helaas’ geen zweepslag dus, maar een afgescheurde achillespees… Beterschap!

Reacties zijn gesloten.