Het naderende einde

Weer een wedstrijdronde verder: het eind komt inmiddels in zicht. Dat wil niet zeggen dat er op dit moment al veel duidelijkheid is: er kan nog van alles gebeuren! Maar laten we ons eerst beperken tot wat er afgelopen donderdag zoal gebeurde.

Dames 1 snoepte een puntje af van de nummer 1: 90 om 98 punten voorwaar geen slecht resultaat. De vierde plaats lijkt redelijk zeker, met een ruime voorsprong op nummer 5 en 3 punten achterstand (er ontbreekt nog een punt en een wedstrijd) op de nummer 3. Aangezien die, net als Dames 1 ook nog tegen de nummer 2 moeten, zit er nog een kans in op de derde plek .

Dames 2 wist nipt van het net onder hen geplaatste Kadoeng te winnen met 97 om 87 punten in vijf sets. Wel jammer dat de vijfsetter tot stand kwam ondanks een voortvarende 2-0 voorsprong.Als ze het goed doen, geldt ook voor hen dat ze in de laatste weken nog van de vierde naar de derde plek kunnen stijgen.

Dames 3 speelde tegen Tornado, de nummer 6, en pakte de volle mep punten. De top drie is in de klasse D4B bekend, de volgorde nog helemaal niet. Dat wordt dus een spannend einde van de competitie!

Heren 3 had een weekje rust en loopt daarmee nog wat achter op de rest. Zij moeten nu nog drie wedstrijd en als ze in die drie wedstrijden 5 punten meer halen dan Vosta maximaal in de ene wedstrijd die zijn nog moeten halen, dan stijgt Heren 3 naar de 6e plek. De 5e plek zal erg lastig worden om te bereiken, maar behoort theoretisch (aantal punten per wedstrijd te behalen) nog wel tot de mogelijkheden.

Heren 2 had geen schijn van kans tegen de nummer 1 van hun poule (SVH), maar dat zegt weinig over hun spel. SVH was domweg beter, geen schande om daarvan te verliezen. Het is nu zaak om in de laatste twee wedstrijden meer punten te halen dan het in punten gelijk staande Esch-Stars. Gezien het programma goed mogelijk!

Heren 1 is bezig met marginale middelen de tweede plek te behouden. VVA kruipt dichterbij, maar afgelopen donderdag stond Harambee op het menu en … lustten we die rauw…?

Nou ja, soms lustten zij de scheidsrechter rauw, maar onze scheidsrechter maakt nu eenmaal consequent en volstrekt eerlijk verdeeld een aantal foute beslissingen. Kun je moeilijk over doen, maar dat helpt niet, ook niet als je protesteert op de voor de studenten zo kenmerkende manier: met veel bombarie alsof het om “de harde knip”, de “langstudeerderboete” of ander onrecht dat hen aangedaan wordt gaat. Ook wat het eerste punt betreft zullen we geen uitspraken doen over de mate van rechtvaardigheid die de studenten in deze genoten hebben. Ik geloof namelijk niet dat het de uitslag eventueel in hun voordeel beinvloed zou hebben; de uitslag was een evenwichtig beeld van de wedstrijd.

En het was wel weer een wedstrijd. Natuurlijk scheelde het behoorlijk dat we weer op Martin konden rekenen en Maarten ons op buiten kwam versterken en – last but not least – onze eigen Bas er was. Met spelers die ‘van nature’ gewend zijn op buiten te spelen, speelt het toch wat makkelijker. De verdediging was veel meer op orde dan tijdens onze wedstrijd tegen Time-Out en dat gaf mogelijkheden tot het bouwen van een aanval. En dus kansen om punten te pakken.

Uiteraard zouden we onszelf niet zijn als we niet ook Harambee de kans gaven punten te scoren door zo nu en dan zelf lekker te lopen klooien. Gelukkig stond Geert aan de kant om ons op die momenten even tot de orde te roepen en de rust in het team weer te doen keren. Natuurlijk zou het nog mooier zijn geweest als Geert ook in het veld zijn capaciteiten in had kunnen zetten, maar dit was voor dit moment het best haalbare en bij vlagen brood nodig.

De studenten wisten overigens achtereenvolgens 20, 23, 26 en 27 punten binnen te halen, maar in slechts 1 er van haalden zo ook twee punten meer dan wij: in de derde. Het einde naderde in de vierde set dus slechts zeer moeizaam, maar wij lieten ons toch niet op de kast jagen. Althans, de spelers in het veld niet.

Aangezien VVA met 4-0 gewonnen heeft, zijn ze weer een puntje ingelopen en bedraagt het gat nu nog maar 3 punten. Een marginaal verschil en met allebei nog twee wedstrijden te gaan waar mogelijk punten te verliezen zijn voor beide partijen, zijn we nog allerminst zeker van de tweede plek. Misschien des te beter, want het maakt de wil om te winnen alleen maar sterker. Op 10 april zullen we eerst de strijd aangaan met Rivo, thuis in onze trainingszaal, omdat de Rijssense heren graag de laatste wedstrijd van hun heren 1 willen volgen. Begrijpelijk gezien hun ranking. Ze hebben een kratje bier beloofd – niet voor de wedstrijd, maar voor erna! En ja… dan gaan willen wij wel meewerken!

De laatste wedstrijd is dan in Mariaparochie, tegen de Krekkers. Vrijdag de 13e, dus dat moet helemaal goed komen.

Een gedachte over “Het naderende einde”

Reacties zijn gesloten.