In gestaag uit de egaal grauwgrijze wolken neerdalende regen, spoedden wij ons afgelopen vrijdag in de vroege avond – of zo je wilt late namiddag – naar de verste uithoek van Twente waar de nevobo ons heen kan sturen: Den Ham. Vroeger, zo vertelt mijn herinnering aan mijn jongens B tijd, hadden de Hammenaren een klein zaaltje met naast het enkele veld amper plaats voor de spelersbanken, maar inmiddels staat er al jaren een nieuwe zaal. De nieuwe zaal is al zo oud dat niet alleen de kantine gereed is, maar ook de eerste lampen in de zaal al de geest gegeven hebben.
De Hammer Volleybal Club speelde jaren in de eerste klasse, maar kon zich daar niet meer handhaven en mochten enkele seizoenen ons heren 1 nog tegen hun aantreden, nu was het de beurt aan ons. Het recente 1e klasse verleden blijkt duidelijk uit de positie die HVC inneemt: de koppositie is stevig in handen.
Toch vraag ik me af of ze het redden in de 1e klasse. Zeker, ze hebben een aantal goede aanvallers. Hun serve is goed, maar voornamelijk gewoon hard. Verdedigend halen ze behoorlijk wat ballen van de grond. Het is niet meer dan terecht dat ze de lijstaanvoerder van onze poule zijn. Is het echter solide genoeg om stand te houden in de eerste klasse? Daarvoor is het spel toch wat te doorzichtig en te weinig gevarieerd. Een goed blok op buiten kan de mogelijkheden van het team al aardig beperken. Daarbij is het prestatie niveau niet altijd constant – zeker of zelfs tegen een team als het onze. De laatste set maakten ze veel onnodige fouten en konden we bijna de aansluiting vinden. Omdat het spel bij ons ook steeds beter liep zagen wij dan ook kansen. Die konden alleen net niet verzilverd worden. Daarvoor zouden we toch nog net iets meer geluk nodig moeten hebben gehad dan nu het geval. En meer dan verdiend.
Het is natuurlijk niet zo dat het HVC niet gegund is om zich weer opnieuw in de 1e klasse te vestigen; juist van harte! Ik denk alleen dat het best lastig wordt voor ze. Alle succes gewenst dus.
**
“Leuk zo’n verhaal over de tegenstander, maar hoe speelden jullie nu?” Laten we zeggen dat daar genoeg over gezegd is. Het was droog toen we terugkeerden. De donkere lucht somber, geen sterlicht te bekennen, laat staan de maan met zijn gulle lach. Waarschijnlijk is de eerstvolgende 20 maart – als de wedstrijd van komende donderdag inderdaad verzet wordt door Polstars. 20 maart gaan we gehaktballen eten in Fleringen. Wie mee wil: het is een absolute aanrader en we zullen je echt niet verplichten in het kleine zaaltje te komen kijken naar de wedstrijd tegen Flevoll – waar we overigens vorig jaar een van die beslissende puntjes hebben gewonnen overigens. Just a reminder….