Dames 1 blijft een ploeg van uitersten. Zo was het team zaterdag – eindelijk, na een zeer frustrerende midweekse wedstrijd – vrijuit spelend in de eerste set oppermachtig aan Apollo. Lenneke wist de buitenaanvallers Mariëlle en Manon, de mids Anke en Ingrid en diagonaal Jacqueline prima te vinden, de pass was over het algemeen goed verzorgd (mede door de eerste, zeer geslaagde libero-rol van Ellen) en de servicedruk was ook oké.

Het wedstrijdbeeld kan altijd omslaan, ook zonder echte aanleiding. Bij Dames 1 is dat jammer genoeg deze jaargang wel erg vaak het geval, en zijn er steeds pieken en diepe dalen. De tweede set werd, mede door de veel te hoge foutenlast van De Kater en slim spel van de Bornse dames waar wij maar geen antwoord op hadden, nipt een prooi voor Apollo (23-25).
De derde set ging het weer eens helemaal mis aan onze kant, met de alleszeggende cijfers 14-25. Wie , wat, waar, wanneer en waarom? Wie het weet mag het zeggen… Hoe raar kan het dan gaan: de volledig door elkaar gehutselde ploeg (Manon van buiten naar mid, Anke van mid naar diagonaal en Jacqueline van diagonaal naar buiten) wint met exact dezelfde cijfers de vierde set! Plots loopt het spelletje weer, wordt er gevochten, worden minder persoonlijke fouten gemaakt en af en toe slimmer gespeeld. Die lijn werd gelukkig in de vijfde doorgetrokken, zodat een 3-2 winst werd geboekt.
Nu maar hopen dat we voldoende mensen op de been krijgen voor het volgende potje.