Ondanks dat Dames 3 het grootste dames team van de vereniging is wat betreft het aantal speelsters (10 in getal), stond er afgelopen donderdag toch wel een heel magere afvaardiging klaar om het op te nemen tegen het team uit Glanerbrug. Is minder meer? En hoeveel meer dan?

Een gedegen wiskundige analyse, een verhandeling over de verschillende parameters, zoals wie afwezig, wie aanwezig, het aantal nieuwe speelsters nagenoeg zonder wedstrijd ervaring – misschien toch maar beperken tot een snelle analyse hoe de vijf aanwezige dames zo op te stellen dat de opstelling zo min mogelijk te lijden heeft van de curiositeiten die ontstaan bij het ontbreken van een zesde speelster.

Want vijf was het aantal waarmee Dames 3 het afgelopen wedstrijd moest doen. Twente-Sparta kwam er achter dat het niet bepaald evident is om van een vijftal te winnen. Als ze de wedstrijd verslagen gelezen hadden, dan hadden de Glanerbruggers geweten dat de verdediging dik voor elkaar is, maar ze hadden natuurlijk niet kunnen bedenken dat de verdediging met vijf speelster eerder nog beter dan minder is. Natuurlijk zijn er een aantal plekken in het veld die moeilijker te verdedigen zijn, maar de zwakke plekken lagen niet op de plekken waar Twente-Sparta dacht dat ze lagen: Kort over het blok is het moeilijk scoren tegen de Katerdames.

Daarbij liet Francien een aantal miraculeuze reddingsacties zien die de bal in het spel hielden, waarna vaak de rally gewonnen werd. Ook Jorien viste een aantal ballen van de grond, waarvan iedereen al lang had aangenomen dat ze op de grond zouden vallen. Ook de andere drie, Mirjam, Susan en Genie, lieten hun beste spel zien.

Het meest indrukwekkende was echter de rust waarmee met de van normaal afwijkende situatie omgegaan werd. Er moest veel meer geschoven worden, de opstelling was bijna altijd wel ergens anders dan normaal, in het begin werden ook wel een aantal opstellingsfouten gemaakt (maar gelukkig vond scheidsrechter Marlous dat allemaal niet zo erg). De onrust stak hooguit de kop op, op momenten dat Dames 3 dreigde te winnen. En dat was in 3 van de 4 sets serieus het geval.

In de eerste set had de coach van de tegenstander 2 time-outs nodig om de winst binnen te halen. Weliswaar stond De Kater bijna de gehele set voor, maar de club uit Glanerbrug kreeg het toch steeds Spaans benauwd van de hete adem van De Kater in hun nek. Helaas trokken ze wel aan het langste eind: met 26-24 ging de set naar de gastploeg.

De tweede set zou zeker gewonnen zijn als Twente-Sparta niet juist in de allerlaatste fase een goede serveerster had – de rest van de set was er uitermate matig geserveerd door Twente-Sparta, waar onze dames gretig gebruik van hadden gemaakt om een voorsprong te nemen. 25-23 in het nadeel van De Kater was de eindstand.

De derde set is een set om over te slaan. De onrust sloeg toe en daarmee lukt het niet om met z’n vijven tegen zes vrouw op te boksen. De vierde set daarentegen waren Katerdames weer goed op dreef. Er werd goed verdedigd, goed aangevallen, goed overgenomen en zodoende goed weerstand geboden tegen de zes aan de andere kant van het net. Het was echt jammer dat het ook deze set net niet lukte om de set te winnen. Met 21 of 22 punten in eigen bezit moest de winst aan Twente-Sparta gelaten worden.

Dames 3 had zeker een set verdiend. Al was het maar voor de enorme inzet. Maar ook omdat er naast goed verdedigen, ook een sterkere aanval uitkwam – een van de bottlenecks van Dames 3. Doorgaands mist de aanval overtuiging en durf, dit keer lieten ze zich niet intimideren door de tegenstander. Minder is meer – er werd fantastisch gespeeld. Maar helaas is minder niet meer punten… Volgende keer toch maar weer met z’n zessen proberen en dan net zo gedreven spelen.