De voorbereiding was optimaal, dus waren we net op tijd in Holyoke om de al warmspelende Holyoke-mannen te begroeten. De gedoodverfde kampioen verloor slechts 1 maal dit seizoen meer dan 1 set in een wedstrijd, dus we konden onze borst natmaken. Dat deden we, met de mooie thuiswedstrijd in gedachten.
De goede wil won het de eerste set echter niet van de praktijk. Holyoke speelde nagenoeg foutloos, terwijl bij ons een aantal maar niet in het ritme kwam. Het was al snel duidelijk dat we in Enter alleen een kans hadden als we als team zouden spelen, en daar was in de eerste set amper sprake van. Te vaak een eenmansblok, geen blokdekking, steeds ruwer aanvallende spelers die steeds dieper in het net gingen slaan, et cetera. De eindstand van die set was beschamend: 25-12.
Hoe anders was de tweede set, waarin we tot op de bodem knokten. De voortekenen voor een goede blokopstelling waren er in de eerst set al wel geweest, nu werd die lijn doorgezet en sloot in vele gevallen de middenman aan bij de buitenkanten en vice versa op mid. Prikballetjes werden van de grond gedoken, aanvallend kwamen we er mee beter door en met name serverend ontwikkelden we veel meer druk zodat de passing aan Enter (ietsjepietsje) minder werd. Twee vol tegen elkaar knokkende ploegen maakten er een mooi gevecht van, met af en toe wat emotionele oprispingen over technische fouten, draagballen, gestolen ballen en op de grond stuiterende ballen waarop doorgespeeld mocht worden. Dat werd echter nooit vervelend en hoor bij een echt sportgevecht.
Na de knappe winst in de tweede set (22-25) was de derde er weer één als de eerste. Holyoke hoefde niet eens het hoge niveau van die periode te halen om ons weer eenvoudig aan de kant te zetten. Het werd 25-16 voor de meer dan terechte koploper in onze eerste klasse.
De vierde set was daarentegen weer een kopie van de tweede, waarin wij vaak een streepje voor hadden door een goede blokkering en doldwaze ralleys waarbij de meest onmogelijke ballen van de grond werden geraapt (en soms ook niet en we toch doorgingen, deze keer in ons voordeel). De grote doorbraak was de serveserie van Robert op de rechtdoor, waar Holyoke passend helemaal niet meer uitkwam. Toen we het 24e punt ook binnenhaalden na het mafste balgevecht van allemaal – een schier eindeloze ralley met én strakke aanvallen, topverdediging, dwarrel- en futballen met dito verweer en vooral veel zweetdruppels – was duidelijk dat wij een vijfsetter gingen spelen.
Die topprestatie konden we helaas weer geen vervolg geven. Aan de slechte kant (waar beide teams steeds hun sets hadden verloren) kwamen we al snel met 8-4 achter, aan de goede kant scoorden we nog slechts 1 keer. Het was op, gezien het feit dat bijna al die Enterse punten op ons conto kwamen.
Neemt niet weg dat we een heerlijke én gekke wedstrijd speelden en lekker vol aan de bak konden tegen de ploeg die terecht en zeer binnenkort zichzelf tot kampioen kroont. Ook zaterdag denken we een leuke dag te beleven, als Wevo op bezoek komt. De Weerselose ploeg, net als Holyoke vorig jaar gedegradeerd en nu hard op weg zich te kandideren voor een snelle terugkeer via de PD, wil altijd voluit volleyballen. De voorwaarden voor weer een leuk potje zijn er, zeker in de wetenschap dat we z’n allen direct na afloop richting Doedelzak & de Veste koersen voor wéér een topwedstrijd: FC Twente-PSV. Eerst maar eens leuk spelen tegen Wevo!