De grootste vereniging van Twente had nogal veel moeite om zaterdag als zaalbeheerder een invalscheids te vinden. Toen dat eenmaal was gelukt, konden de optimaal en langdurig ingespeelde mannen van De Kater en Apollo 3 aan de bak. En dat gebeurde vol, want beide ploegen waren zeer aan elkaar gewaagd. De 3-1 winst voor De Kater was terecht, al kwam een foutieve beslissing van de man op de bok zeker in de tweede set ons erg gelegen.

Onze oudemannenbrigade beweegt zich niet bepaald soepel door de regio. Robbie kampt nog steeds met een spierblessure, Geerts rug zit na afgelopen training op slot – hij heeft menig rondje rondgesukkeld rondom het telbord omdat lang zitten al te veel pijn deed.
De overgebleven zeven moesten dus de strijd aan met het derde van Apollo, dat bekend staat als een hecht collectief. Een verzameling hardhitters ook, naar goed Borns gebruik – imponerend af en toe bij het inslaan (al liggen de balletjes dan wel vaak heel lekker scherp op de netrand…) Beide ploegen maakten duidelijk er vol voor te willen gaan, met name in de aanval en verdediging. Een slimme of geplaatst geslagen bal bleek menigmaal sneller tot een score te leiden dan de harde klap, omdat er veel van de vloer werd gedoken (met name complimenten voor de nummer 10 van Apollo). De blokkering van beide ploegen was niet slecht maar ook niet briljant en leverde dus weinig killblocks op. Bij een dergelijk spelverloop willen aanvallers wel eens doorslaan en zichzelf voorbij lopen. Ook dat gebeurde, net als er ook soms heel hard werd ingemept. Cas bijvoorbeeld lijkt nu al zijn topper van het jaar te hebben bereikt met een snoeiharde aanval die kort achter het net de vloer pijn deed.   
Het grote verschil zat hem in zaterdag in de service. Waar De Kater steevast druk bleef zetten op de passer-loper en zodoende de grootste snelheid en verrassing uit de aanval wist te halen, maakte Apollo het De Kater-passers te gemakkelijk. Mede daardoor konden de zeer goed spelende Rick en ook later Henri steeds de midmensen bereiken en had Apollo te vaak een eenmansblokkering over.
Eigenlijk had iedereen wel zijn eigen momentje zaterdag. Collectief hadden we bij de eennalaatste bal in de vierde set. De Kater had net een duidelijke voorsprong via wat mishits grotendeels laten verdampen, toen op 24-22 zich een belachelijke ralley ontspon in de snikhitte Pathmoshal. De overmatig zwetende en vermoeide heerschappen konden of wilden geen einde maken aan deze boeiende balwisseling, onder toeziend oog van de vol ongeduld wachtende spelers en begeleiders van Twente 05 (iets eerder een scheidsrechter zoeken misschien?). De krachten vloeiden weg, de aanval werd slapper en slapper, het samenspel chaotischer maar het punt viel uiteindelijk toch. De laatste balwisseling was gelukkig helder: passje, set up naar Roel (die in voorgaande ralley ook amechtig had geprobeerd te scoren maar er niet in was geslaagd) die nu wel met een droge klap rechtdoor wist te scoren.
Zo wonnen we met 3-1 (25-21, 26-24, 23-25 en 25-23) van een heel goed team dat zeker mee gaat strijden om de bovenste plekken. En bleven we gelukkig gevrijwaard van een vijfde set…
Wij gaan maar door met winnen. Kijken wat we vrijdag kunnen doen bij de leeftijdsgenoten van RAC. Het verslag daarvan zal op zich laten wachten, gezien de herfstvakantie. Wel eerder op deze site de weergave van de verrichtingen van “onze jongens” tegen Devoko 1, de regiodivisionist die dinsdag zorgt voor een alternatieve training in de vorm van een bekerwedstrijd.