We hebben d’r zin an!

Een goed begin is het halve werk. Als je aan een voorbereidingstoernooitje 2 blessures overhoudt, is de toon gezet. Toch mochten we niet mopperen – het liep best aardig op de UT.

In de eerste pot van de vierkamp namen we het op tegen Harambee 2. Zoals vaker proberen we daar op de UT onze krachten te meten op promotieklassepeil, zodat wij direct een flinke uitdaging hebben. Die was er zeker, helemaal toen Robert al na 2 of 3 ballen een zweepslag opliep.
Met wat gehutsel stond er daarna toch weer op elke positie een mannetje, zodat we het goede begin een vervolg konden geven. De snel verkregen voorsprong hielden we lang vol, tot we persoonlijke fouten gingen maken en Harambee puntje voor puntje naderbij sloop en uiteindelijke de eerste set pakte. De tweede set ging heel gelijk op en toonde leuk volleybal én aan beide zijden van het net soms vermakelijke taferelen. Op 18-17 werd een potentiële foutservice van ons dankzij een dubbelfout (bal in het veld) van de prima fluitende Edwin geneutraliseerd, waarna de zoemer aangaf dat het tijd was. 1-1 dus in sets.
De direct volgende pot tegen AAstad, bekend als tegenstander van het afgelopen jaar en via de PD gepromoveerd naar de promotieklasse, was een redelijk gelijk opgaande strijd. Tenminste, zolang wij geen fouten maakten. Als wij dat wel doen, maken we ze ook gelijk op rij en – heel sociaal! – allemaal tegelijk. Aastad kon daardoor in beide sets in één fase snel flink uitlopen. Vooral twee sprongservices in de tweede set van de Almeloërs – een met floaterende balletjes via de netrand binnen de 3-meterlijn en de ander snoeihard op de man – waren ons te machtig.
Nadat we even flink hadden doorgepraat, speelde we de laatste en derde wedstrijd de beste pot. Tegen Voortwaars hielden we continu gelijke tred, terwijl die ploeg de eerdere potjes had gewonnen. Uiteindelijk verloren we wel, maar overheerste een prima gevoel over een lekkere wedstrijd tegen een leuke tegenstander.
Conclusie? We hebben d’r zin an!