Het was een heel gepuzzel zaterdag om een ploeg op de been te brengen tegen Twente Sparta. Bas, Cas en Bert waren er niet, de aanwezigheid van Rick was heel lang onzeker. Gelukkig bleken Ronald en Richard (H2) bereid in te vallen, zodat we met minimaal 7 spelers naar Glanerbrug konden fietsen. Uiteindelijk bleek Rick toch op tijd te zijn, dus we hadden zowaar 2 spelers op de bank.
Rick mocht gelijk op buiten debuteren, zodat de rest van H1 zo’n beetje op z’n eigen positie kon ballen. Een garantie voor succes was dat allerminst – zelden kwamen we zo sloom op gang als zaterdag in de broeierige De Brug. We wisten geen punt op eigen service te scoren, en toen we na een tijdje ook geen side-out meer wisten te spelen kon Twente Sparta simpel doordrukken naar de setzege.
De eerste positiewisselingen kwamen op gang – de diagonaal naar buiten, de buiten naar spel, de mid naar diagonaal en Richard op mid. Die fantasievolle aanpassing beviel een stuk beter. We hadden licht de overhand in deze set, om op het einde Twente Sparta nog op 23 langszij te laten komen. Uiteindelijk boekten we een krappe setwinst in de barrage (26-28).
De derde set was nog frivoler: Wik was de enige H1-speler die nog op z’n eigen plekkie stond. Maar hoe gekker de opstelling, hoe beter het spel. In de derde set waren we oppermachtig en drukten Twente Sparta rigoreus aan de kant. De 25-13 eindstand zegt genoeg. Waar we eerder in het seizoen of bij een betere stand op de ranglijst zouden hebben vastgehouden aan die opstelling, wisselden we lekker door. Iedereen kwam zo lekker aan het spelen. Nadeel was dat we wel een beetje het overzicht verloren, onder meer terug te vinden in de opstellingsfouten die de invalscheids van Havoc (bedankt!) haarfijn opmerkte.
Individueel was er niet zo veel aan te merken op een van onze spelers (zeker Ronald en Richard deden het erg goed), qua teamverband schoten we nogal in extremen heen en weer. De vierde set wisten we net niet binnen te slepen, waarna in de vijfde het licht uitging (bij ons dan): 9-15. Niet veel later gold dat ook voor de hal, waarna wij volgens alles en iedereen nog een half uur hadden om te douchen. Daar dacht de altijd vrolijke dienstdoende ambtenaar anders over: slechts 2 minuten nadat het licht was gedoofd lagen onze schoenen in de gang en had dit goedgemutste heerschap de toko al bijna verlaten. Zodat  een leuk ontspannen middagen ballen in Glanerburg met enig chagrijn eindigde. Optimistisch als wij immer zijn, besloten we ons niet druk te maken over die Jan Doedel en ons het bier te laten smaken. Waarop, inderdaad, wij weer eens het licht uit mochten doen in een sporthal buiten Enschede…

PS niet elke reclame moet je geloven: gezien het doucheloze omkleden hebben we de veronderstelde Axe-kwaliteiten getest – voor zover wij hebben kunnen achterhalen werden we niet achtervolgd…