Dames 3… vrijdagavond 19:00 op de UT. Haasten, eten in de Fusting, of in de auto, of snel op het werk nog een salade naar binnen werken. De eigen coach moet later op de avond in Maria-Parochie met zijn eigen team de tweede plek proberen veilig te stellen, dus is de coaching overgedragen aan Elise – een vriendin van Judith die zelf op respectabel niveau in Nijmegen volleybalt. Dat zou de coach gerust kunnen stellen en dat deed het dan ook. Het gaat dan alleen wel net wat te ver om de coach duimendraaiend thuis te laten zitten. Dus dan maar op de bank een uurtje toeschouwer spelen.
Toeschouwer van een wedstrijd die begon alsof ie in een uur gespeeld moest zijn. Anja begon te serveren. Op een gegeven moment kwam de bal terug over het net en was het daarmee 6-1 (of zo). Waarna al heel snel Mirjam mocht serveren, wat punten binnenhaalde, Genie serveerde, en serveerde en serveerde, twee time-outs overleefde en serveerde, tot veel tegen erg weinig. En dat alles bovenhands. De trainer heeft hier verder niets aan toe te voegen dat niet al bekend is. En werd er door 2 anderen nog een keer geserveerd en was het 25-6. De rekenaars onder ons weten dan meteen dat Harambee 1 keer op eigen serve gescoord heeft. En de doelstelling was gehaald: Sietske heeft niet geserveerd in de eerste set.
Verbazingwekkend dat er nog zoveel te schrijven is over die set, waarin zo weinig gebeurde… En het bekende verhaaltje: Harambee stelt een wat beter team op (ze hebben altijd genoeg wissels) er komen wel ballen terug over het net, “huh, wat moeten we hiermee doen?”, een half setje lang tegen een achterstand aan kijken van zeker een punt of 5 en dan bij 17-12 maar eens bedenken dat het nu toch wel tijd wordt om dat vertrouwde spelletje te spelen van simpele, goede pass, handig verdeelde set-up en een ’to the point’ (of beter: ’to the ground’) aanval: namelijk ofwel gewoon doorslaan, ofwel gewoon in een van de duidelijke gaten. 25-21 winst en weer helemaal klaar en wakker voor de derde set.
Die – ach… het is het bekende riedeltje. Je vraagt je af of de dames dat nu gewoon doen omdat ze het altijd zo doen, maar een beschrijving van de set is prima te geven zonder erbij aanwezig te zijn geweest. Althans, tot 20-15 (achterstand uiteraard) ging het zoals normaal, waarna zoals normaal de stand rechtgetrokken werd tot een lichte voorsprong. Alleen toen… toen werd de set toch nog verloren. Dat is dan weer bijzonder, maar bijzonderheden kan ik er niet over geven, want zoals gezegd: ik was er niet meer bij.
Gelukkig werd dit misverstand snel uit de wereld geholpen en serveerde Judith in een keer naar 10-0; alleen bleek ook dat een misverstand, namelijk een kwestie van het verkeerde bordje omkeren. Het bleef niet bij een enkele goede serve overigens en de set verliep zonder belangrijke misverstanden dan ook soepeltjes en resulteerde in een ruime 25-14 winst.
De vraag was alleen: wat heeft op datzelfde tijdstip, Unisson tegen Lutheria gedaan in De Lutte? Dat bleek een 4-0 winst te zijn voor Unisson, die daarmee kampioen werden: Unisson, gefeliciteerd! Voor Dames 3 is deze uitslag maximaal gunstig, omdat nu met 3-1 winst komende donderdag de tweede plek veilig gesteld kan worden en daarmee promotie naar de derde klasse. Oftewel: kom allemaal kijken! 19:00 in de Diekmanhal! De tegenstander is TVO, dat momenteel 4e staat.