Het hadden onze zoons kunnen zijn, die jongens van Twente 05 die donderdag op ons wachtten. In plaats daarvan deden wij alsof we hun opa’s waren. Niet vooruit te branden, zonder teamgeest of spirit om te doen alsof we voor de lol deze hobby bedrijven en voorral zwaar ondermaats prestererend lummelden we ons door de vroege donderdagavond.

In een zeldzaam slechte vertoning, met louter (hilarische, dat dan weer wel) dieptepunten, leverden we volkomen onnodig een punt in maar hadden dat er zo maar meer kunnen zijn. De talenten van Twente 05 zijn gewend aan het volkomen bizarre doordeweekse aanvangstijdstip van 19 uur, waar wij van heinde en verre tegen de klok, weer en wind en hongerklop moeten razen om rond 18.59 uur omgekleed in de hal te kunnen staan. Voorbereiding dus 0 komma 0, inspelen amper mogelijk.

Het spel was vanaf minuut 1 in de door Lee strak geleide pot dramatisch. De pass zou de hele wedstrijd lang minder blijken te zijn dat die van de knapen aan de overkant; spelverdelers Rick en Martin bleven dus maar hollen. Erger was dat de lamlendigheid ervan afstraalde en wij de spirit er maar niet in kregen. Als we het heft maar enigszins in de hand zouden nemen en de foutenlast ietwat beperkten, konden we op basis van ervaring, kracht en overzicht de jongens gemakkelijk de baas (over een paar jaar is dat anders, als ze iets meer gewend zijn aan deze tegenstand).

Het lukte echter maar niet om in ons eigen spel te komen. Met een dergelijke vertoning was het vragen om problemen en dat lukte: de eerste set ging volkomen onnodig maar meer dan terecht verloren. Een gewaarschuwd Kater-team telt voor twee, maar dat gaat al jaren niet op voor Heren 1. De tweede set was een kopie van de eerste, waarbij de Twente 05-spelers zonder zelf echt heel erg geconcentreerd en fanatiek te spelen (er zit veel meer in dan die jongens op basis van beleving lieten zien) gemakkelijk gelijke tred hielden. De slotfase was zelfs spannend, zeker voor ons omdat een 2-0 achterstand werkelijk een blamage zou zijn. Dat bleef ons bespaard: met 29-27 trokken we met de hakken over de sloot de stand gelijk.

Ook set 3 en 4 waren niet om over naar huis te bloggen, al was de laatste wel de meest overtuigende van onze kant. Opvallend gedurende de wedstrijd was hoe 3 of 4 van de volwassen kerels met de nodige kilootjes schoon aan de haak zich aan het net weg lieten drukken door de drie koppen kleinere lichtgewicht-spelverdeler van Twente 05. Hij ging het gevecht om de bal wel heel slim aan, dat moet gezegd. Dat wil gelijk zeggen dat de Kater-kerels die dit overkwam (onder anderen ondergetekend ;-), zich wel heel erg dom en lomp lieten wegzetten.

We dachten vorige week tegen Rosstars een dramatische set te hebben afgeleverd, het kon dus nog maffer. En dat terwijl we tijdens de training wel de energie en het fanatisme kunnen opbrengen en wekelijks elkaar optimaal uitdagen. Gaan we maar eens vertalen naar de wedstrijden, te beginnen vrijdag in Hengelo en een weekje later thuis tegen kampioensfavoriet SVH VC.