Eindelijk goed gevoel, ondanks nederlaag

Het is lang geleden dat we een goed gevoel overhielden aan een wedstrijd, ook al was sprake van verlies. Na weken tegen onszelf te hebben gespeeld en we mentaal er maar niet bovenop kwamen, boekten we zaterdag op dat vlak winst tegen Devoko.

De Denekampers, virtueel leider in onze klasse, waren simpelweg te goed om tegen te stunten. Neemt niet weg dat wij de gehele wedstrijd er de lol in wisten te houden, probeerden aan te haken waar mogelijk en onszelf nu eens geen druk oplegden. De beloning kwam er ook nog: een setje dat we daadwerkelijk wonnen, en dus niet kado kregen of zoiets.
Allereerst een excuus aan Frank c.s.: het feit dat we een wedstrijdverslag oversloegen, had niets te maken met Twente 05 of het chagrijn na weer zo’n problematische (mentale) voorstelling aan onze zijde. Het ontbrak simpelweg aan tijd om iets te melden over die midweekse partij. Nog even voor de statistiek/Twente dan maar: geheel in lijn met een rijtje voorgaande wedstrijden lagen we tegen onze stadsgenoten vooral in de clinch met onszelf. Zelfs winst van de eerste set kon niet verhelpen dat we afgleden en arme Rick alle kanten van de toch bepaald niet misselijke zaal lieten zien door wegkaatsende passes. Hoewel de derde set qua stand nog spannend leek, was dat eigenlijk niet het geval. Wij kregen de spirit er weer niet in, hoe graag we ook willen. De mentaliteit is niet verkeerd (we willen maar wat graag), maar mentaal gaat er wel wat mis. Twente 05 won dus verdiend met 3-1.

Devoko is een zeer ervaren gezelfschap met een gezonde bloedhekel aan de Diekmanhal. Die delen wij, tenminste wat betreft de bunker waarin wedstrijden worden afgewerkt. Na afloop is het er wel degelijk prima toeven.
Wij probeerden de hal er toch iets leuker op te maken door het spelveld een slag te draaien en de hinderlijke diepte/lichtval zo wat compenseerden. Wie weet lag het daaraan, in elk geval ontspon zich een aardige potje dat goed werd geleid door twee Harambee-scheidsrechters.
Natuurlijk, Devoko was veel beter. Die jongens van Devoko hebben alle wedstrijden gewonnen, omdat ze degelijk spelen, heel aardig kunnen aanvallen én zeer slim kunnen ballen als de situatie dat vereist. Met name slaagde de ploeg er elke keer op een servicebeurt in enkele punten te sprokkelen, waar wij na elke side out de opslag direct werd kwijtraakten. De Denekampers liepen zo snel uit en wonnen de eerste, derde en vierde set dik. De ruime setstanden verbloemen wel dat vaak sprake was van lange ralleys en voor beide ploegen leuk volleybal.
In de tweede set wisten we aan dat spel meer servicedruk te koppelen, zodat we ook punten scoorden op eigen opslag. Bovendien hadden we de service van Devoko meer onder controle, zodat we sneller de side out wisten te maken. Tot aan de 20 hadden de Denekampers steeds een streepje voor, tot Wik ging serveren en de hele ploeg zich vastbeet in de set. We scoorden punt na punt en twee time outs (en twee ketsers) konden niet verhinderen dat deze set een prooi werd voor ons.
Daarmee kwam een terechte uitslag op de borden. Tegen een aantal ploegen in deze klasse is setwinst een prima prestatie. Het zou vaker ons uitgangspunt moeten zijn, want we hadden voor het seizoen bedacht dat we vooral lol wilden maken in de promotieklasse en ons niet te veel door standen en scores zouden laten beïnvloeden. Dat lukte ons zaterdag dus weer eens, en die lijn moeten we maar eens doortrekken. Zodat we net als in de eerste wedstrijden van het seizoen onszelf ook nog wel eens kunnen verrassen…