Oké, oké, als je zover doorklikt wil jij dus echt graag weten hoe ons potje verliep tegen Harambee…
De aanhouder wint: hier volgt een beschrijving van de grootste baggerpot van onze zijde in jaaaaren. Kwam het door de vrijdagavond, kwam het door het lawaai in de zaal, kwam het door willekeurig welk excuus…? Het kwam gewoon geheel op ons conto, geen excuses mogelijk. Niets ten nadele van de studentenverzameling (een man of 12!) aan de overzijde van het net, maar dankzij het foutenfestival aan onze kant zou elke tegenstander lachend de punten binnenharken.
De eerste set ging het nog wel, al was de pass van meet af aan beroerd waardoor eerst Robert en vervolgens Rick gedwongen werden achter de bal aan te rennen. Cas stond op dat moment nog wel balletjes in te harken, iets wat ook hem al snel veel minder af zou gaan. In die eerste set vertekende de setstand uiteindelijk nog onze off night: met 25-20 op de borden zou je via scorebordjournalistiek nog de conclusie kunnen trekken dat we redelijk partij hadden gegeven.
Niets is minder waar: we bakten er collectief helemaal niets van, een enkel welwillend individu daargelaten. Harambee ging vrolijk verder met z’n eigen ding en maakte nog niet al te veel fouten, waardoor de ploeg in no time van ons wegliep. De tweede set was dan ook snel gepiept met een 25-17 eindresultaat voor de studentenploeg.
Het werd van kwaad tot erger: de raarste dingen gingen mis – zo miste tot twee keer toe een buitenaanvaller zelfs de bal. De derde set liep dankzij ons als een sneltrein voor Harambee: bij 11-3 werd uit gene maar een time out door ons ingelast. Plots wisten we even een stabiele periode in te lassen, terwijl Harambee met al die trappelende wissels aan de kant aan het wisselen sloeg en zich mede daardoor zelf in de nesten werkte. We wisten langzaam maar zeker dichterbij te komen en de druk op te voeren. Toen bleek wat bij het voorbereidingstoernooi ook al duidelijk was geworden: deze jonge spelers gaan dan veel fouten maken. Als je dit zelf weet te beperken, kun je doordrukken. Na de 2e time op 21-17 achter was het bijna alleen De Kater die nog punten maakte. De set werd derhalve een prooi voor ons (22-25).
Wie gedacht had dat sprake was van een ommekeer, kwam meer dan bedrogen (cq bezopen) thuis. Het drama aan onze zijde bleek onovertroffen – even leek het erop dat we zelfs de 10 punten niet zouden. De 25-13 nederlaag zegt voldoende.
Eigenlijk hebben we een punt gestolen, want we verdienden helemaal niets voor die beschamende vertoning. Da’s dan de positieve draai. Heel gauw vergeten dus (het bier hielp daar wel bij) en op naar de volgende pot – uit naar Volley 68.