Geen poot aan de Borculose trapper

Tegen wil en dank reizen de mannen van Gemini Twente rond. Dat gaat ze vooralsnog goed af: het team staat op de eerste plaats. Gekeken naar ons onderlinge potje van zaterdag is dat niet zo verwonderlijk. Voor het eerst deze jaargang kregen we eigenlijk geen poot aan de trapper.

Nu onze voormalige mini van de week Bas met het bereiken van z’n 35e streepje is gepromoveerd tot Kater-junior, is het  gehalte ervaring weer toegenomen en de hoeveelheid verplichte moppen op tafel (eerlijk gejat van Rivo) op een nulpunt beland. Dat van die ervaring was in de Pathmoshal niet echt terug te zien. Met name in de eerste twee sets hadden we geen antwoord op het uiterst degelijke spel van de Borculoërs, die getuige hun verslagen kennelijk niet snel tevreden zijn met de accommodaties in het Twentse land.
Even terug naar het begin. Zelfs met twee aangewezen scheidsrechters kun je om 16 uur om je heen staan te kijken zonder iemand met een fluit aan te treffen. Good old ‘Amicitia-Piet’ bleek weer eens bereid ons uit de brand te helpen en te voorkomen dat Gemini op onze doordeweekse trainingsavond dit potje zou moeten inhalen (daar hebben ze nog meer moeite mee dan de zalen). Piet kweet zich zeer goed van zijn taak.
Gemini ook: de ploeg brengt eveneens heel wat ervaring in het veld en blijkt vooral uit te blinken in degelijkheid. De Achterhoekers passen strak, maken weinig fouten en hebben de combinatie blok-verdediging zeer goed staan waardoor het lastig punten maken is voor de tegenstanders. Komt bij dat zij zaterdag wel heel veel lullige netrandballetjes net goed zagen vallen en wij maar geen oplossing wisten te vinden…
Zo kon het gebeuren dat wij in de eerste twee sets tegen grote achterstanden aan keken. Wat we ook probeerden, we scoorden niet. Gemini was niet eens als een dolle aan het aanvallen, maar hield tegen, gaf servicedruk en profiteerden van al die fouten aan onze zijde. In de eerste set wisten we de beschamende achterstand nog enigszins te repareren en kwam op de teller op 16, de tweede scharrelden we 12 zielige puntjes bij elkaar.
Langzaam maar zeker gingen we echter wel iets beter ballen, scoorden we vaker onze eigen punten en namen we ook soms doeltreffend de uitweg naar slimme balletjes. Ondanks die aanpassing maakten we ook in de derde set geen moment aanspraak op de setwinst. In de vierde was dat anders. De set ging lang gelijk op en beetje bij beetje wisten we de druk op te voeren. Bij een 21-20 voorsprong was het echter gedaan en bleken enkele persoonlijke fouten doorslaggevend.
In de kantine repareerden we de schade. We wisten dat we dit jaar zeker een paar keer hard onderuit zouden gaan en deze 4-0 nederlaag was volledig terecht. Gelukkig heeft de Nevobo nog enig medelijden met ons en is de uitslag verdraaid weergegeven. Staan we zowaar nog een paar uur in het linkerrijtje…

We maken ons op voor een bekerwedstrijd tegen Pollux en vervolgens een vrij weekeinde, om 30 oktober af te reizen naar Ootmarsum.