De eerste winst is binnen. Knokken als collectief biedt resultaat, is de nuchtere constatering na een wedstrijd waar we opnieuw door een diep dal gingen, maar dat gelukkig tot 1 set konden beperken. Zo staan wij nu eens een keer met minder punten dan de tegenstander aan de goede kant van de score.

De uitwedstrijd bij Volley in Losser begon uitstekend, al duurde het even voor we wisten dat we waren begonnen (ondanks een mooie 4 uur begintijd op de zaterdagmiddag en sloten vol koffie…): bij 10-4 hadden we een time-out nodig om wakker te worden. Al snel waren we weer bij, zodat Volley bij 12-10 ook maar even de spelers tot rust maande.
Beide ploegen bleken aan elkaar gewaagd, waarbij wij veelvuldig scoorden met een uitstekende blokkering en de Lossernaren vooral moed en punten putten uit hun serve. Geholpen door de uitstekende spelverdeling van Rick kwamen we tot een leuk spelletje, waarbij voor de verandering weer eens alle aanvalsposities aan bod kwamen. Helaas ging het aan het slot net mis, zodat we van speelhelft wisselden met een 25-22 nederlaag op zak.
We ontdekten pas later dat die speelzijde een soort talisman was: met de muur in de rug bleken beide teams beter te spelen. De tweede set vervolgden we in dezelfde samenstelling gezien het zeer acceptabele spel in de eerste. Dat betaalde zich uit, want we namen direct een voorsprong. Naast goed volleybal bleken we ook bereid te werken. Zo werd een derde bal uit een uiterst lastige hoek nabij de tribunes weer over het net getikt, om de direct daaropvolgende prikbal op de oorspronkelijke verdedigingsplek door deze terugsprintende speler weer bij Rick in de handjes werd bezorgd: de daarop volgende smash eindigde in de Losserse brievenbus. De buitenspelers wisselden kracht met slimmigheidjes af, de mids pakten zowel verdedigend als aanvallend aan het net hun puntjes mee. Via 12-19 werd het uiteindelijk 19-25 voor ons.
Wie denkt dat we het Harambee-drama achter ons hebben gelaten, kwam in de derde set bedrogen uit. Er lukte hoegenaamd niets meer. Volley kreeg de set van ons kado (met de beschamende stand 25-11). Niet getreurd, we kwamen we op de juiste speelhelft te spelen. De vierde set liep dus een stuk beter. Met de ook prima draaiende Robert en Wik inmiddels in de ploeg probeerden we het spel uit de eerste sets op te pakken. Volley mocht in het begin nog even een kleine voorsprong koesteren, maar langzaam maar zeker klopte het aan onze kant. Er werd weer geblokt, de aanval scoorde en de druk ging omhoog. Langere series met een diepe floaterservice of de knalharde sprong zorgden voor wat afstand. Hoogtepunt was de steek op mid die Wik (Maria was “toevallig” net de sporthal binnengewandeld…) knalhard binnensloeg. De vierde set was kortom duidelijk voor ons: 19-25.
Wik koos in de vijfde set voor een boerenwijsheid: we beginnen aan de goede kant en hopen dat we bij de wisseling van helft een voorsprong zouden hebben. Dat bleek het geval (6-8), mede dankzij een strakke service van Robert. We brachten onszelf nog even in de problemen door veel te kort te gaan passen, waardoor wat balletjes door de vingers glipten. Op 12-14 hadden we echter ons eerste matchpoint. Volley knokte zich nog een puntje terug, maar serveerde de laatste (nipt) uit. Daarmee kregen wij loon naar werken en via 13-15 dus het derde winstpunt in handen.
Het positieve was dat alle spelers zaterdag hun bijdrage leverden en we vele lange ralleys in ons voordeel beslechtten. Natuurlijk is er hier en daar nog wel wat te verbeteren – dat sluiten we dinsdag wel weer kort met Paul. Maar het positivisme overheerst. Volgende week zaterdag wacht thuis in de Pathmoshal koploper Gemini uit Borculo. Met Hermitage-Geert er weer bij en taart van onze voormalige mini Bas (die stiekem ook ouder wordt) moet dat weer een leuke pot kunnen worden.