De uitzwaaiwedstrijd van Henri, gecombineerd met het 25-jarig dienstjubileum bij vv de Kater van Robert, had plaats op de vroege avondwedstrijd op de UT. Met de zes beschikbare spelers, Robert als coach en Pascal als hoffotograaf/supporter/drankgenoot, wisten we dus waaraan we begonnen: een pot om de lol en een heel lange, voor kantinebegrippen goedkope avond.
Geinspireerd door het verslag van vorige week kwamen er vele momenten van het jaar voorbij, die tot grote hilariteit (in elk geval in onze gelederen) leidden. Zo wist ene G. tot twee maal toe en aansluitend op elkaar de bal in een halfslachtige blokpoging de bal tussen zijn beide armen te vangen en mee naar de grond te nemen. Aangeziem hij dit deed op een redelijk cruciale setstand, bezorgde hij zo Harambee de ontbrekende twee punten om die set binnen te slepen.
Lol dus.
Ook opmerkelijk dat de grootste baggermomenten plaatshadden lang voor we de afgesproken varianten gingen spelen, zoals de pas op mid (heel verwarrend voor Harambee, dat zeker 8 punten nodig had om de echte spelverdeler te zoeken en te ontdekken dat we die helemaal niet meer hadden) of nog moeilijker – zeker voor ons, zo bleek, de pass naar linksvoor.
Er zaten wel degelijk een paar hoogtepunten in deze wedstrijd, zoals het blok van henri op mid (!!!), of die ene keer dat Wik de bal wél over het net serveerde (sorry Wik, da’s idd overdreven).
Een en andere leidde tot een langdurige wedstrijd die door veel te veel mensen werd bekeken. Er waren er zelfs bij die voor ons gingen juichen… Dapper!
Het allerleukste had Harambee tot het laatste bewaard. De jongens zijn kennelijk zo gewend geraakt aan verliespartijen dit seizoen dat zij na hun 3-2 zege ONS feliciteerden…
Een wedstrijd om snel te vergeten dus, maar ook weer niet gezien de sfeer én het feit dat dit Henri’s laatste was na ik meen 1 jaar Harambee en 24 bij De Kater. Symbolischer plaats van handeling was dan ook ondenkbaar. Elders op dit blog meer over dit memorabele moment.