Of: “van laagvlieger naar hoogvlieger”

Het memorabele avondje Dynamiek uit begon goed. In de wetenschap dat Robert nog niet mee kan doen wegens zijn spierblessure speculeerde menigeen op een rustig begin op de bank. Henri bijvoorbeeld dacht na een weekje ziek-zwak-misselijk op die manier mooi op gang te kunnen komen en Geert was na een weekje Frankrijk én een goed bord avondeten wel toe aan twee setjes uitbuiken en bijkomen. Maar toen Bas moest afbellen, werd de spoeling plots zeer dun. Helemaal omdat wij ons ineens herinnerden dat good old Bert op cursus in Breda zat en wel eens laat zou kunnen zijn…

Hoe laat, dat wist niemand want Bert liet niets van zich horen. Dus ook niet dat beloofde telefoontje of wij zijn sporttas mee moesten nemen – dat bleek weer met de herinnercapaciteit van z’n nieuwe Blackberry (of het gebrek daaraan) samen te hangen. Rond half negen was duidelijk dat Bert te laat zou zijn én hij een omweg naar Enschede voor z’n sporttas tegoed had. En toen waren er nog zes, van wie twee spelverdelers en 1 mid. De tombola was begonnen…
Helaas had de scheids haast en dreigden wij inderdaad met een feestopstelling te moeten beginnen. Dat vuiltje was gauw weggewerkt – de jongen wilde met het OV terug naar Enschede, met een lift van ons was die druk eraf. En zie daar, onze laagvliegende Bert had het traject Breda-Enschede-Goor op imponerende wijze weten af te leggen, zodat hij zelfs nog een paar balletjes kon inspelen voor de wedstrijd zou beginnen!
Wat Bert precies voor cursus heeft gehad en wat hij daar omheen heeft uitgespookt, het is ons een raadsel. Maar feit is dat hij misschien wel z’n beste pot in een jaar of twee speelde. Onze lange draak sloeg de ballen er lekker langs, stak menig kolenschop voor de aanval van Dynamiek en verdedigde zelfs een reeks ballen. Tel daarbij een stevige servicedruk en een heel behoorlijke pass en onze Bertje was de hoogvlieger van de avond.
Over de wedstrijd kunnen we redelijk kort zijn: beide ploegen gingen er vol voor, waarbij in de meeste sets in het middenstuk een kleine versnelling van De Kater voldoende bleek om afstand te nemen en die sets binnen te slepen. Zeker in de eerste twee sets wisten we dankzij een uitstekende blokkering of direct te scoren of de bal eenvoudig te verdedigen.
Coach Robbie – wat een verademing om een aparte coach te hebben! – had er goed het zicht op. Dat gold ook in de derde set, toen de concentratie verslapte en wij te veel en te vaak met de tegenstander gingen dollen en de foutenlast toenam. Twee snelle time outs hielpen ons wel weer bij de les, maar Dynamiek had een gaatje geslagen. We kwamen nog heel dichtbij, maar moesten deze set toch met 25-23 inleveren. Resultaat dus een prima 3-1 overwinning in Goor, waar we de laatste jaren in beker en competitie regelmatig grote moeite overeind te blijven.