Uitwedstrijden tegen De Krekkers zijn altijd speciaal. De ploegen zijn vergelijkbaar: mannen op leeftijd die graag leuk willen ballen zonder al te veel trainen, en waarbij teamgeest en lol voor- en achteraf net zo belangrijk is. Krekkers H3 vindt dat ook: de ploeg zoekt steevast zijn betere spel uit als De Kater voorbij komt.
Goed, wij speelden vrijdagavond in Mariaparochie bepaald niet sterk. Wik was al op voor de wedstrijd begon, aan de buitenkanten kwamen de jongens er niet door en produceerden zij nogal veel hoogvliegers die meters uit gingen. Zonder Robert, die bevallingsverlof “vierde”, was er qua wisselbeleid niet zo veel mogelijk.
Maar al te veel negatisme aan eigen kant is niet eerlijk: Krekkers speelde over de hele lijn zeer degelijk en bij vlagen gewoon zeer goed. De tegenstander haalde belachelijk veel ballen van de grond, de linkshandige buitenaanvaller was ongrijpbaar. De eerste twee sets waren kantje boord voor De Krekkers, de derde ruim voor ons en de vierde ruim voor de tegenstander.
De 3-1 overwinning van de mannen uit Mariaparochie was dik verdiend. Wij zijn te wisselvallig en vooral te kwetsbaar (zowel wat betreft aantal aanwezige spelers als gezondheid) om een reeks wedstrijden op rij te kunnen winnen.
Toch weet je in deze gekke competitie nooit waar dat toe leidt. Zo blijkt de grootste titelkandidaat met samengeknepen billen een vijfsetter tegen Flash te hebben gespeeld… Nou ja, we zien wel – als we maar lol hebben!

PS Krekkers zal al wel 3 miljoen keer geconfronteerd zijn met de Finkers-slogan over het kraamschudden. Nu is het toch wel toepasselijk, al doen we het niet in maar na Mariaparochie: Robert & Yvonne, gefeliciteerd met Eef!