De dagen na de eerste competitiewedstrijd van het seizoen en daarmee overwinning op Aastad (3-1) waren dagen van relatieve rust. Rust waarin best een wedstrijdverslag uit de pen had kunnen komen maar,… Pindakaas!. Kort samengevat: niet scherp begonnen, te laat gewisseld en lekkere laatste set waarin de spelverdeling de goed scorende Rossen met Cnossen lekker kon vinden. En uiteraard volop gezelligheid in de kantine. En voor het eerst sinds 31 sets weer eens een setje laten liggen. Maar zoals gezegd, relatieve rust.
Want als donderslag bij heldere hemel kwam hét telefoontje van Pietertje aan mijn adres, of eigenlijk telefoonnummer. Rossen met Cnossen liep namelijk al 2 jaar als een Kievit rond met een liesbreuk. Na een belofte af gegeven te hebben onder grote druk van zijn teamies waarin hij aangaf te laten opereren tijdens de winter-of zomerstop belde hij de wederhelft van het illustere beachduo om het slechte nieuws te brengen. “Aanstaande woensdag word ik geopereerd, en daarna mag ik 6 weken niet ballen” meldde hij me. “Maar ik zit in de auto en daarom bel ik mijn homie”….. er viel een stilte en ik probeer het wat weg te lachen als een Groningse boer met kiespijn. En zo werd ík de brenger van het slechte nieuws in de team-app.
Na deze eerste klap te hebben verwerkt moest vooruit gekeken worden naar de uitwedstrijd tegen de Krekkers en na een bak koffie en thee in mijn stadsvilla aka opknapper met potentie werd de reis richting de Kroamschudhoofdstad ingezet. Bij aankomst onder de kerk zag Jeroen een Geniepig mooi parkeerplekje die dusdanig van formaat was dat iedereen eerst moest uitstappen zodat Jeroen zijn bolide er mooi tussen kon proppen en als een slangenmens tussen de auto’s vandaan kon kruipen. De wandeltocht naar de hal was ondanks de eersterangs plek bijna voldoende om door te gaan als warming up. Door de grote groep rokende sportieve dames was de ingang eerst bijna niet te vinden maar uiteindelijk werd op de tast de deurklink gevonden en konden we naar binnen.
Onder het motto ” laten we eens op tijd zijn” hesen we ons in ons wedstrijd tenue en bij de warming-up werd opgemerkt dat we met deze jongens al eens eerder de degens hebben gekruist. Bij afwezigheid van Pieter was het aan mij om zijn goede laatste set tegen Aastad een passend gevolg te geven.
Over de wedstrijd kunnen we kort zijn. We speelden scherp en gaven de tegenstander geen moment het idee dat ze een kans hadden op een puntje en zo werden alle sets kinderlijk eenvoudig gewonnen waarbij de tegenstander respectievelijk 15, 22, 19 en 11 punten per set wist te behalen. (0-4) Na de wedstrijd nam ik de nodige complimenten in ontvangst en daaruit concludeer ik dat ik de honneurs van Cnossen naar behoren heb waargenomen. Niet slecht voor een halve spelverdeler. Ook namen we als team de complimenten van de tegenstander in ontvangst waarbij we alvast gefeliciteerd werden met het aanstaande kampioenschap.
Eenmaal in de kantine kwam de zeventig stuks tellende bittergarnituur op tafel en ook kreeg Peter de nodige verwijten op zijn bord. Door de uitslag alvast in de NeVoBo app in te voeren ontnam hij namelijk hét plezier moment van een plaatselijke gepensioneerde. En dat kwam de beste man even duidelijk maken in de kantine. “Kinderlijk, en zelfs meisjes B waren volwassener dan onze oudste man van 2-meter-en-een-beetje”. Op de terugweg kwam Jeroen er halverwege achter dat zijn spiegels in waren geklapt…. (Ja toen pas). Of die boze meneer uit de kantine ook de spiegels van Jeroen had ingeklapt blijft gissen. Waarschijnlijker is echter dat de naast geparkeerde auto’s hier iets mee te maken hebben. Deze week een wedstrijdloze week. Donderdag 8 oktober zijn de mannen van SVH de tegenstander in onze thuishonk.
– Chris