Om het thuisdebuut van Heren 1 in de Diekmanhal op enigszins acceptabele wijze te verslaan, moeten alle registers van het amateuristische blogjournalistiek opengetrokken worden. De omgevingsvariabelen leken in elk geval voldoende positief om er een lekker potje volleybal van te maken: een compleet team, een (zoals bleek) competente scheidsrechter, publiek op de tribune en het vooruitzicht van een gezellig laatste set in de immer goed gevulde kantine van Loek. Het kan echter verkeren…

Eigenlijk zou het aan te bevelen zijn om op dit punt een einde te maken aan het stukje. Genoeg gezegd over de wedstrijd, publiek bedankt, proost voor de scheidsrechter en een vriendelijke groet aan de tegenstander. Elke ook maar vagelijk eerlijke beschrijving van ons spel zal immers onvermijdelijk overkomen als aperte arrogantie. “Goh, wat waren wij slecht” in combinatie met de 4-0 winst impliceert onomstotelijk een uiterst denigrerend beeld van tegenstander Dynamiek uit Goor – en dat is werkelijk precies zo onterecht als ons spel slecht was.

Dynamiek stond zeker niet slecht te spelen. Weliswaar schatten we ze wel minder in dan onze vorige tegenstander (Time-Out, die er naar sommige geruchten, maar geheel tegen de bedoeling, wat bekaaid afkwamen in het wedstrijd verslag), maar dat zullen beide teams in hun onderlinge wedstrijden moeten uitmaken. Wat Dynamiek namelijk wel deed, in tegenstelling tot ons, was verdedigen. Onze verdediging was een minder samenhangend geheel dan fijn wit zand, de passing was niet heel erg slecht, maar dan alleen als er ook daadwerkelijk gepassd werd en daarbij waren de echt goede passes op de vingers van 1 hand te tellen.

Waarom we dan toch – ternauwernood – wonnen? Serve druk, waardoor we net voldoende punten binnenhaalden om onze grote vrijgevigheid te compenseren: Tot twee maal toebracht Geert ons met zijn serve op grote voorsprong die we vervolgens op uiterst effectieve wijze weer om zeep wisten te helpen. En de aanval. Niet alle ballen waren zo hard als de bal die Bas de grond in sloeg (waarschijnlijk zat er ale energie in van de set-ups die hij niet gekregen had, al was het maar door onze doordraaistrategie), maar wel gevaarlijk genoeg om er geregeld mee te scoren. We hebben alleen een donkerbruin vermoeden dat trainer Paul op dit punt nog her en der wel wat verbeterpunten ziet.

Bewondering hebben we voor het publiek, maar we vonden het toch wel een beetje jammer dat de kantine een tikje minder gevuld was dan gedacht. Wellicht zijn we op het verkeerde been gezet door de hoge opkomst van vorige week. Voor Loek maakte het echter weinig uit: hij bleef vrolijk bier voor ons tappen. Dankbaar spoelden we de wedstrijd weg – met al dan niet een bepaalde hoeveelheid spijt de volgende ochtend.