En daarvan was wel sprake: vooraf zouden we met ons ambitieniveau getekend hebben voor 2 punten, achteraf was en toch iets van “d’r had zelfs meer in gezeten”. Het matchpoint in de vierde set was daar debet aan, maar ook het goede spel dat we bij vlagen speelden tegen het eerste van Isivol.
Het team uit Isidorushoeve zijn we vaker tegen gekomen, maar niet in deze samenstelling. Op twee bekende gezichten na stond er een heel andere ploeg in de Pathmoshal te trappelen, grotendeels met roots bij Havoc. Die jongens werden in de eerste set overrompeld door De Kater. Hoewel de servicedruk niet eens bijzonder hoog lag, speelden we een uitermate strakke set die vooral leunde op een zeer sterk blok. Dat leverde directe punten op, maar haalde ook scoringskansen weg bij Isivol zodat we het zelf af konden maken. De 25-15 eindstand sprak boekdelen.
We probeerden die lijn door te trekken in de tweede set, maar kregen te maken met meer en betere weerstand van de mannen uit Isidorushoeve. De set ging lang gelijk op, had een fase waarin we een paar punten achterstand snel weer inliepen maar uiteindelijk sloeg Isivol het beslissende gaatje. Wat zwakkere momenten van ons hielpen daarbij (20-25).
In een iets andere samenstelling borduurden we vervolgens voort op de eerste set. Opnieuw was de druk op de tegenstander hoog en liepen zij eigenlijk continu achter de feiten aan. Alle onderdelen van het spelletje waren prima verzorgd. Zo bouwden we gestaag een flinke voorsprong op en pakten we uiteindelijk met 25-19 deze set.
De klamme Pathmoshal veroorzaakte een zweetballet, waarbij mening handdoekje (Isivol) of inspeelshirtje (Kater; volgende keer toch ook maar zo’n doekje mee) de vloer weer bespeelbaar moest maken. De gasten openden dit keer het bal en liepen snel uit, waarna wij langzaam maar zeker terugkwamen in de set. Pas bij de 20 achterhaalden we Isivol en maakten we ons op voor de beslissende fase. Toen Geert met een killblock voor de 26-25 zorgde, hadden we allemaal het idee dat we met een zege zouden afsluiten. Daarvoor zou na de time-out van Isivol een goede service de basis moeten leggen. U begrijpt het al – dat lukte niet. Isivol stoomde door naar 26-28. De vijfde set was om deze keizers baard: bij ons was de koek op en de bezoekers liepen snel door naar 10-15.
Na bijna 2,5 uur afzien was de hernieuwde kennismaking met promotieklasse er een die over het algemeen tevreden stemde. We hebben een heerlijke pot gevolleybald (Isivol ook), meer punten gemaakt dan de tegenstander (!) en weer wat dingetjes geleerd. De nieuwe tactiek van dit zelfcoachende team van 9 wijsneuzen om niet alleen tussen maar ook gedurende de sets te wisselen, blijkt te werken. En de wijze lessen van Paul tijdens de training worden aardig opgepikt – niet uit te sluiten is dat we op onze oude dag toch nog een paar dingen beter gaan doen. De nazit was ook weer ouderwets, al moesten we die door de activiteit van Dames 3 op 2 locaties (hal en Glanerbrug) uitvoeren (die lange wandeling was niet echt nodig na zo’n inspanning, sprak opa).
Kortom: het seizoen is weer lekker begonnen. Aanstaande vrijdag gaan we op bezoek bij Harambee en afgaande op het voorbereidingstoernooi op de UT moet dat ook een leuk potje op kunnen leveren.