We zouden weer eens leuk gaan ballen, daar in Glanerbrug. Kennelijk was Bertje daarvan ook overtuigd geraakt, want hij wist zijn kids ervan te overtuigen dat 5 uur bij Six Flags meer dan genoeg was en hij dus geheel tegen de verwachting in toch om 17 uur arriveerde in Glanerbrug.
Eigenlijk zouden we de potjes tegen Twente-Sparta op papier af kunnen doen. Al jaren is het motto: we spelen beide leuk en aan het einde hebben zij met 3-1 gewonnen…
De eerste set ging lekker gelijk op, waarbij opviel dat beide partijen moeite hadden te scoren. Dat had niet eens zozeer te maken met gebrek aan aanvalskracht, maar meer met prettig verdedigingswerk aan beide kanten. Zoals we al eerder hadden geconstateerd, is (hoe het ook bij hen draait) Twente-Sparta erg stabiel. Weinig echt grote fouten dus. Helaas hebben wij vrijwel elke set wel zo’n fase waarin iedereen wel een behoorlijk steek laat vallen. Dat gebeurde dus ook in de eerste set. Resultaat: 25-21 voor de Glanerbruggers.
In de 2e lieten we de tegenstander al snel uitlopen, waardoor we weer eens achter de feiten aanliepen. Dat bracht André, oud-trainer van De Kater, ertoe een wissel toe te passen waarmee hij naar eigen zeggen de speler een eerbetoon richting publiek wilde geven. Niet handig: het gaf voldoende motivatie ons terug te knokken. Maar verder dan 25-20 kwamen we niet.
Wel was het spel in het laatste gedeelte van die set duidelijk voor ons, en we waren vastberaden dat door te trekken naar de derde. Dat lukte, waardoor wij nu eens continu druk konden uitoefenen op de tegenstander. Het gevolg was vele leuke ralleys, en hier en daar een wat minder leuke. Met name het moment waarop Twente-Sparta de toevlucht nam tot prikballen leidde tot minder fraaie taferelen. De eerste bal op de 3 meter werd nog van rechtsachter van de grond geveegd. Robert en Bas, wellicht gefrustreerd dat zij die vorige bal niet hadden gepakt, gingen ook achter die tweede aan terwijl Roel het kunstje nog wel wilde herhalen. Dat laatste lukte hem, om vervolgens twee donkere gevaartes op zich af te zien komen. De knal kwam hard aan: Roel lag dizzy op het veld met een bult op zijn kop, Robert lag plat met bloed uit z’n gok (de sterk spelende Bas was – hoe slim – voortijdig afgehaakt). Toen de kruitdampen waren opgetrokken, kon Roel met koppijn en veel trots dat hij Robert had om weten te krijgen verder. Robbie bekeek op de bank vanachter een zak ijs de wedstrijd. En Bertje stond nog altijd verbouwereerd in het veld: hij had de verdedigde bal toegespeeld gekregen en vanachter de drie meter zowaar nog over het net geslagen ook – fluit die scheids voor dubbelfout!
Na het minutenlange oponthoud werd het nog spannend ook: van de weeromstuit leken we onze ruime marge weg te geven. Net op tijd waren we weer bij zinnen om deze set te pakken (22-25). Dat punt en het vertoonde spel in de eerste drie sets smaakten naar meer. Helaas zat dat er niet in. Twente-Sparta bleef degelijk spelen, wij maakten weer te veel eigen foutjes om bij te blijven. Neemt niet weg dat we tegen de nu koploper van de promotieklasse (klasse Twente-Sparta!) een verdienstelijk potje speelden. Volgende week gaan we serieus aan de bak om onze eerste winst te boeken.
Vorige week was het oorlog in de Pathmoshal, nu vloeide er echt bloed en konden we volstaan met een patatje oorlog van Manus. Resteert de constatering dat de meest onwaarschijnlijke uitslag volgens de peiling de juiste bleek en u de nieuwe carriére te tonen van Robert via deze eenvoudige, doch doeltreffende Voor en Na de knal-fotoshoot:
VOOR       NA